Μπορεί να είναι μια εντελώς νέα ομάδα η Ομόνοια, αλλά δεν είναι υπερβολικό ότι υπάρχει μουρμούρα, όχι για την πορεία της, αλλά κυρίως για τη λειτουργία της μέσα στο γήπεδο. Η κριτική εστιάζεται στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, αφού η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του Ολίβα τα πάει πολύ καλά ανασταλτικά, έστω και αν δέχθηκε τρία γκολ μέχρι στιγμής. Εκείνο που προβληματίζει είναι τα μόνο δύο γκολ που πέτυχε σε σύνολο τεσσάρων αγώνων.
Ένας προβληματισμός που μεγαλώνει περισσότερο, από το στατιστικό γεγονός, ότι το ένα από τα δύο τέρματα (επί της Αλκής) προήλθε από στατική φάση (κόρνερ) και το άλλο (επί της Ένωσης) από κλέψιμό της μπάλας στα 2/3 του γηπέδου και εκδήλωση επίθεσης σε άμυνα που βρισκόταν σε παντελή ανισορροπία. Συνεπώς, τα μαθηματικά είναι απλά: σε σύνολο 4χ90λέπτων η Ομόνοια δεν κατάφερε να σκοράρει έχοντας την μπάλα στην κατοχή της, κάνοντας αυτή παιχνίδι… Μέγα πρόβλημα που χρειάζεται επειγόντως επίλυση.
Και το παράδοξο της όλης ιστορίας είναι το γεγονός ότι Ομόνοια φτιάχνει ευκαιρίες. Και στα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε μέχρι στιγμής οι τελικές της προσπάθειες ήταν περισσότερες από των αντίπαλων της. Ενδεικτικά ήταν τα νούμερα στα δύο τελευταία ντέρμπι. Με την ΑΕΚ οι «πράσινοι» είχαν 11 τελικές προσπάθειες εκ των οποίων οι 4 στον στόχο, έναντι 9 (2) των Λαρνακέων. Με τον Απόλλωνα η Ομόνοια έκανε 10 τελικές προσπάθειες εκ των οποίων οι 4 πάλι ήταν στον στόχο, έναντι 7 (2) της Λεμεσιανής ομάδας. Τελικός απολογισμός, μηδέν γκολ και μηδέν βαθμοί!
Βεβαίως, η κάθε τελική προσπάθεια και εντέλει η κάθε ευκαιρία έχει την ιδιομορφία της και το βαθμό δυσκολίας της και προφανώς εδώ έγκειται και το πρόβλημα της Ομόνοιας, που έχει να κάνει με την πιο πάνω αναφορά μας, ότι ενώ δημιουργεί προϋποθέσεις, έχει δυσκολία να βγάλει σε ανισορροπία την αντίπαλη άμυνα, ώστε οι επιθετικοί της να βρεθούν σε αρκετά πλεονεκτική θέση για γκολ. Να δημιουργήσει δηλαδή ιδανικές συνθήκες για εκτέλεση της τελικής προσπάθειας.
Είναι πασιφανές ότι ο Ντάρμπισιάϊρ θέλει περισσότερα στηρίγματα ενώ υπάρχει και μεγάλο πρόβλημα στην τελική πάσα. Η εμμονή του Ολίβα με τη συνύπαρξη των δύο «8ριών», Λόπεθ και Σοάρες δημιουργεί κάποιο πρόβλημα ισορροπίας στη δημιουργικότητα του παιχνιδιού. Και των δύο τους, το παιχνίδι στηρίζεται στο βάθος που τους δίνει ένας καθαρόαιμος ανασταλτικός χαφ, που στην προκειμένη ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν οι ίδιοι, σπαταλώντας ενέργεια και πνεύμα, αδυνατώντας εν πολλοίς να παρουσιαστούν απειλητικοί πέριξ και μέσα στην αντίπαλη περιοχή.
Ενόψει του αγώνα με την Σαλαμίνα, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα παρατάξει την ομάδα του ο Ολίβα, δεδομένου ότι είναι ετοιμοπόλεμοι οι Χριστοφή, Κατελάρη, Λόε και Ενρίκες και με μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας ο Άλμπιν.
