Όσοι επιθυμούν να σχηματίσουν μια (σίγουρα όχι πλήρη, αλλά πάντως) πολύ καλή εικόνα του πώς σκέπτεται και ενεργεί ο Γιάννης Πετράκης, ας αναζητήσουν τη συνέντευξή του στο επίσημο περιοδικό του Απόλλωνα που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Σε αυτήν ο οσονούπω 62χρονος τεχνικός υπογράμμισε, μεταξύ πολλών άλλων, πως δεν του αρέσει να μιλά ή να φωνάζει πολύ στους ποδοσφαιριστές του στη διάρκεια ενός αγώνα, αλλά να τους αφήνει να παίρνουν μόνοι τους αποφάσεις.
Δεν μπορούν πάντοτε και όλοι να διαχειριστούν εύκολα την ευθύνη της εμπιστοσύνης και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στο πρώτο ημίχρονο. Στην προσπάθειά του να εμφυσήσει στους παίκτες του πίστη και αισιοδοξία ο Πετράκης υπερέβη το μέτρο, όπως παραδέχτηκε μετά το παιχνίδι, με αποτέλεσμα η ομάδα του να εμφανιστεί χαλαρή και μπλαζέ.
Για να εμφανιστεί στο δεύτερο ημίχρονο, όπως ο ίδιος τη θέλει, δεν συνέβαλαν μόνον όσα ειπώθηκαν στα αποδυτήρια στη διάρκεια της ανάπαυλας. Καθοριστική ήταν και η στάση του ίδιου του Ελλαδίτη τεχνικού, όταν το παιχνίδι «στράβωσε» άσχημα. Όχι φωνές, όχι πανικός.
Μόνο μία κίνηση (Νταμπό αντί Ντένιτς) και μια τακτική οδηγία (καλύτερη πίεση σε πιο προχωρημένο σημείο του γηπέδου) έφταναν γι’ αυτή τη σχεδόν… οβιδιακή μεταμόρφωση των «κυανολεύκων» που τους οδήγησε στην ανατροπή, την οποία ο τεχνικός του Απόλλωνα «κλείδωσε» με την είσοδο του Βασιλείου και την τακτική επιλογή να παίξει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς.
Πέραν συνεπώς από την αναμφίβολα πιο σημαντική εντός έδρας επιτυχία του στο τρέχον πρωτάθλημα, ο Απόλλωνας πήρε και το πρώτο ισχυρό πειστήριο πως δεν λάθεψε με την επιλογή του Πετρακογιάννη - όπως αποκαλούν τον 62χρονο στο Ρέθυμνο (και γενικά στην Κρήτη).
Στο πρόσωπό του απέκτησε έναν προπονητή, που πέραν της άοκνης δουλειάς του στις προπονήσεις έχει και την ικανότητα να παρεμβαίνει καταλυτικά στη ροή ενός αγώνα και κατά τη διάρκειά του. Πολύτιμο και άκρως απαραίτητο εφόδιο στην κούρσα για τον τίτλο.
