Σε 7 μέρες η ΑΕΛ είδε την χρονιά της να γυρίζει τούμπα. Τέθηκε εκτός κυπέλλου, αλλά βρέθηκε σε πολύ μειονεκτική θέση στο πρωτάθλημα. Και μόνο το ότι δρν εξαρτάται από τα πόδια της και είναι 3η αρκεί.
Το γιατί μπορεί να αναλυθεί σε έκταση, αλλά με λίγες λέξεις βγαίνει ζουμί. Προφανώς σε 7 μέρες, δεν έκανε αυτά που κάνει στη σεζόν ολόκληρη. Λάθη, έλλειψη συγκέντρωσης, ίσως και όχι καλή διαχείριση των δεδομένων.
Λογικό είναι να υπάρχει απογοήτευση, όσο και αν αναλογιστεί κάποιος τι παρουσίασε η φετινή ΑΕΛ, ένα ποτήρι πικρό, είναι πάντα πικρό.
Όμως η γεύση και το άσχημα συναίσθημα είναι προσωρινά.. Ειδικά όταν ο ΑΕΛίστας κοιτάξει πίσω και δει τι του πρόσφερε η ομάδα του φέτος. Πως ξεκίνησε από την εξωτερική και συγκαλπάζει από την αρχή, κεφάλι κεφάλι στην κούρσα. Για άλλους ήταν αναμενόμενο, για την ΑΕΛ όχι. Οπότε μιλούμε για απογοήτευση 7 ημερών, τίποτα άλλο. Δεν υφίστανται λέξεις όπως μηδενισμός και διαγραφή.
Στο κάτω κάτω δεν τέλειωσαν τα κίνητρα αντίδρασης. Τα σενάρια για πρωτιά στο πρωτάθλημα υπάρχουν. Θα φαντάζουν πιο εφικτά (πάλι δεν θα εξαρτάται από τα πόδια της, αλλά θα έχει σοβαρότατες πιθανότητες) αν επικρατήσει της Ομόνοιας. Όποια και να είναι η κατάληξη της χρονιάς, ακόμη και αν δεν κάνει την ανατροπή, η εξίσωση βγάζει ένα μεγάλο συν, ένα πολύ μεγάλο θετικό πρόσημο. Η ΑΕΛ ξεπέρασε ήδη τις προσδοκίες του Καλοκαιριού, είναι Ευρωπαία και είναι χτισμένη για να κρατηθεί τα επόμενα χρόνια στα ψηλά.
