Με το θέμα προπονητή να αιωρείται ακόμη στον Απόλλωνα, ελάχιστα μπορούν να λεχθούν για μετεγγραφές και προγραμματισμό. Ένα όμως φαντάζει λογικό, όποιος και να κάτσει στον πάγκο. Η στελέχωση του κέντρου της άμυνας.
Τα δίδυμο Γιούστε-Ρομπέρζ που στα πλείστα χαρακτηριστικά έδενε, έσπασε με την αποχώρηση του Ισπανού. Άγνωστο το ποιος θα τον αντικαταστήσει, αλλά βάζουμε μία πρώτη παράμετρο. Η ανάγκη απόκτησης στόπερ με ταχύτερα πόδια. Ο Απόλλωνας είτε σε εποχή Σοφρώνη με το άκρως επιθετικό στυλ, είτε επί εποχής Πετράκη όταν άφηνε το σφιχτό μοντέλο και έβγαινε μπροστά ήταν αρκετά ευάλωτος σε γρήγορους επιθετικούς.
Όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Η άποψη που επικρατεί και με την οποία συμμεριζόμαστε είναι πως πρέπει να υπάρξει και 2η προσθήκη στόπερ πρώτης γραμμής. Η αποχώρηση Σάλαϊ και η μη αναπλήρωση της θέσης με καθαρόαιμο κεντρικό αμυντικό στοίχησε. Οι Γιούστε και Ρομπέρζ καταπονήθηκαν (ειδικά σε τέτοια επίπονη σεζόν) , είχαν λογικά και θέμα με τις κάρτες, ενώ οι εναλλακτικές επιλογές ήταν ο Κατελάρης και Χάμπος. Ανασταλτικά χαφ και κατά συνθήκη στόπερ είναι τα παιδιά με συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Γενικώς χαρακτηρίζει τον Απόλλωνα η υπερφόρτωση στην μεσοεπιθετική γραμμή (είδαμε φυσικά σε πολλές περιπτώσεις μπάλα εξαιρετικής ομορφιάς), αλλά υπήρχε κόστος στην άμυνα. Οπότε τρεις στόπερ επιπέδου επιβάλλονται.
