Σε ένα κομβικό αγώνα, στο 10ο λεπτό οι εντός γηπέδου και όλοι οι τηλεθεατές άκουσαν το "ξυπνάτε ρε" του Γιάννη Αναστασίου. Οι παίκτες του πνευματικά δεν είχαν μπει στο γήπεδο. Η ζημιά είχε ήδη γίνει. Υπήρχαν όμως 80 τόσα λεπτά για αντίδραση. Χαράμισε τα 35 σε ένα μετριότατο πρώτο ημίχρονο.
Ναι ήταν πολύ καλή στο μέγιστο μέρος της επανάληψης, αλλά το πρόβλημα στο γκολ είναι εκεί και παραμένει. Όσο και αν βελτιώθηκε γενικώς επί Αναστασίου, όσο και αν έγιναν καλές κινήσεις ενίσχυσης ένα είναι σταθερό στην φετινή Ομόνοια. Η αστάθεια της. Είναι ανίατη. Και σε θέματα απόδοσης και σε θέματα συγκέντρωσης. Συγκρίνετε τα δύο ημίχρονα και τις δύο τελευταίες εμφανίσεις, τις πολλές μεταπτώσεις μέσα στα 90λεπτα ως δείγματα γραφής.
Η αστάθεια δεν την αφήνει να κάνει ένα έστω μικρό σερί καλών αποτελεσμάτων, να κάτσει σε καλό βαγόνι για το τρένο της 6άδας. Τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν αφάνταστα και η Ομόνοια πρέπει πρώτα από όλα να μέμφεται τον εαυτό της.
