Μετά από τρεις συναπτές ήττες στην αρχή της σεζόν και τέσσερις στις πρώτες πέντε στροφές, ο ΑΠΟΕΛ έχει συμπληρώσει έξι αγωνιστικές δίχως ήττα. Ουσιαστική βελτίωση, ωστόσο, δεν τεκμαίρεται και ο λόγος δεν είναι πως στα μισά παιχνίδια αυτού του σερί η ομάδα έχει μοιραστεί τους βαθμούς με τον εκάστοτε αντίπαλό της.
Μετά από 11 παιχνίδια στο πρωτάθλημα οι «γαλαζοκίτρινοι» εξακολουθούν να μην πείθουν -ακόμη και στις νίκες τους. Ακόμη κι αν, για χάρη συζήτησης, δεχτεί κάποιος ότι η ισοφάριση της Πάφου με την πρώτη τελική της στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ατυχία, το να επαφίεται ένας σύλλογος με βλέψεις πρωταθλητισμού στη συγκυρία δεν είναι ούτε σύνηθες ούτε ωφέλιμο.
Η ομάδα εξακολουθεί να στερείται ταυτότητας, να είναι υπερβολικά εξαρτημένη από την απόδοση συγκεκριμένων μονάδων, να αναζητεί ακόμη τον ηγέτη της, να μην εμπνέει σιγουριά στην άμυνα και αξιοπιστία στην επίθεση.
Επιδιώκοντας να αποτρέψει ακόμη μια επιστροφή στην εσωστρέφεια και στην αμφισβήτηση, ο Σωφρόνης Αυγουστή ανέλαβε την ευθύνη για τη βαθμολογική απώλεια και υπογράμμισε ότι το βλέμμα πρέπει να είναι διαρκώς στραμμένο μπροστά (στις επικείμενες υποχρεώσεις) και όχι πίσω (σε αστοχίες προγραμματισμού και αγωνιστικά στραβοπατήματα).
Το πρόβλημα -για τον ίδιο και την ομάδα του- είναι ό,τι όσα (δεν) έγιναν πίσω, τα βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους. Και η εξήγηση είναι απλή: μετά τον εντοπισμό ενός προβλήματος έπεται η αντιμετώπιση και επίλυσή του. Οτιδήποτε άλλο, όπως η αγνόησή του ή η μετάθεση της αντιμετώπισής του, είναι ημίμετρο. Και ως τέτοιο ουδέποτε αποδίδει τα αναμενόμενα.
