Αν ο Ντούσαν Κέρκεζ με την παραίτησή του και η διοίκηση της ΑΕΛ με την επιλογή Σάββα Παντελίδη προσδοκούσαν σ’ ένα... ηλεκτροσόκ και μια, έστω πρόσκαιρη, αντίδραση της ομάδας στην κατρακύλα, η εμφάνιση και το αποτέλεσμα στο «Στέλιος Κυριακίδης» ήταν μια παταγώδης διάψευση αυτής της προσδοκίας.
Η απόδοση κόντρα στην Πάφο ήταν ευθέως ανάλογη των προηγούμενων, πάνω στις οποίες είχε «χτιστεί» το αρνητικό σερί στο πρωτάθλημα, και η (νέα) γκέλα ήλθε νομοτελειακά. Η ΑΕΛ αριθμεί πλέον τρεις συναπτές ήττες και πέντε στα τελευταία έξι παιχνίδια της, στα οποία δεν έχει καν βρει το δρόμο προς τα δίχτυα.
Με 12 βαθμούς σε ισάριθμες αναμετρήσεις η διεκδίκηση του τίτλου ισοδυναμεί με κακόγουστο αστείο και το πλασάρισμα στην πρώτη εξάδα εξ ίσου δύσκολη αποστολή με την αποφυγή εμπλοκής στη μάχη κατά του υποβιβασμού. Το μέχρι πρότινος αδιανόητο έχει καταστεί -εν μέσω τέτοιας κρίσης- μια ρεαλιστική πιθανότητα.
Η ΑΕΛ αγνοεί τη νίκη εδώ και επτά αγωνιστικές, η τελευταία φορά που έφυγε από το γήπεδο με τρεις βαθμούς χρονολογείται από τις 17 Οκτωβρίου και το εντός έδρας 2-1 επί της Ανόρθωσης, μετά το οποίο έπεσε ο... γενικός.
Μεγαλύτερο σερί δίχως νίκη ο σύλλογος είχε καταγράψει τελευταία φορά προ εξαετίας και δη από την 5η μέχρι και τη 12η αγωνιστική της περιόδου 2015/16. Τότε το κακό είχε διαρκέσει οκτώ αγωνιστικές (0-3-5) και είχε ωθήσει στην αντικατάσταση του Χριστάκη Χριστοφόρου από τον Μάκη Χάβο.
Ο Ελλαδίτης αποχώρησε πριν καν συμπληρώσει τέσσερις μήνες και έδωσε τη θέση του στον Πάμπο Χριστοδούλου, ο οποίος επέστρεψε για τη δεύτερη θητεία του στην ομάδα. Το σενάριο μοιάζει μέχρι στιγμής να επαλαμβάνεται σχεδόν απαράλλακτο...
Για την ιστορία η ΑΕΛ προ εξαετίας είχε ολοκληρώσει την α’ φάση στην όγδοη θέση και είχε κλείσει τη σεζόν στην έβδομη.
