Αν δεν ήταν η ΑΕΛ και αν δεν προερχόταν από την εξαιρετική σεζόν 2021/22, ουδεμία συζήτηση θα γινόταν για τις πιθανότητες εισόδου στο Top6 μιας ομάδας που απέχει εννέα βαθμούς από την έκτη θέση, αλλά μόλις δύο από την προτελευταία.
Το μέγεθος του συλλόγου, ωστόσο, δεν αρκεί από μόνο του για να συντελεστεί αυτό που στη δεδομένη χρονική στιγμή ισοδυναμεί με υπέρβαση. Η ομάδα του Σάββα Παντελίδη χρειάζεται χρόνο (μετά τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ) και νίκες, αλλά επί του παρόντος δεν είχε ούτε τον μεν ούτε τις δε.
Στα προσεχή εννέα παιχνίδια (επτά μέχρι το τέλος της α’ φάσης στο πρωτάθλημα και δύο για τη φάση των 16 του κυπέλλου) οι «γαλαζοκίτρινοι» θα παίξουν τα ρέστα τους στο κυνήγι ενός τίτλου και ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου.
Η μέχρι στιγμής πορεία τους προσφέρει αφθονία επιχειρημάτων σε όποιον είναι διατεθειμένος να ποντάρει εναντίον τους. Υπάρχει όμως και μια παράμετρος που μπορεί να εξελιχθεί σε πλεονέκτημα για την ΑΕΛ.
Το πρόγραμμα των εννέα αναμετρήσεων «δείχνει» τέσσερα εκτός έδρας παιχνίδια, ωστόσο εξ αυτών τα τρία είναι στο «Τσίρειο»: δύο με τον Απόλλωνα (σε πρωτάθλημα και κύπελλο αντιστοίχως) και ένα με τον Άρη.
Κατά συνέπεια η μοναδική έξοδος του λεμεσιανού συλλόγου είναι αυτή στην Αρένα για το ντέρμπι με την ΑΕΚ, στην 22η αγωνιστική.
Κοντολογίς, η ΑΕΛ θα παίξει στο «Τσίρειο» τα επόμενα οκτώ (!) παιχνίδια της. Για μια ομάδα που στην τρέχουσα περίοδο αριθμεί τρεις νίκες και τέσσερις ήττες στις εντός έδρας αναμετρήσεις της, μια παράμετρος ήσσονος σημασίας.
Για μια ομάδα όμως που την περασμένη περίοδο μέτρησε μόνο τρεις ήττες στο «Τσίρειο», ένας άσος στο μανίκι. Αρκεί να βρει τον παλιό (περσινό) της εαυτό.
