Στα μάτια των περισσότερων φιλάθλων ή μη, μια τέτοια ζωή φαντάζει ως η ιδανική. Ωστόσο, η ευλογία του να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα και μάλιστα ακριβοπληρωμένο, η φήμη και το γκλαμουράτο lifestyle γενικότερα δεν είναι εγγυημένα συνεπακόλουθα της καθημερινότητας ενός ποδοσφαιριστή. Κάτω από την αφρόκρεμα υπάρχει κι η άλλη πλευρά που φανερώνει άγχη, προβληματισμούς κι ανησυχίες που ταλαιπωρούν συνήθως τους «κοινούς θνητούς». Μια τέτοια περίπτωση φέρνει στο φως ένας παλιός μας γνώριμος.
Υπήρξε μια περίοδος στην οποία ο Νούνο Λόπες ήταν σίγουρα ένας από τους καλύτερους δεξιούς μπακ του κυπριακού πρωταθλήματος. Δεν πέρασε δα και πάρα πολύς καιρός από τότε που βρισκόταν στο νησί μας όπου, ως παίκτης του Απόλλωνα, κατέκτησε ένα κύπελλο κι ένα Σούπερ Καπ μετρώντας σχεδόν 40 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις μέσα σε μία διετία. Τη σήμερον ημέρα, ωστόσο, τα πράγματα δεν κυλούν ιδανικά για τον Πορτογάλο μπακ:
«Αρχικά τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. Είχα πέσει σε κατάθλιψη. Δεν ήταν εύκολο, αλλά μετά είχα τη βοήθεια του πατέρα μου που μου άνοιξε τα μάτια. Άφησα τον εαυτό μου να πέσει χαμηλά, είχα κακή διατροφή και δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο από το γιατί να είμαι σε αυτή την κατάσταση. Μου κόστισε πολύ, ξέροντας ότι έχω την ποιότητα και μπορώ εύκολα να παίξω για ακόμα τρία-τέσσερα χρόνια, αν φροντίζω καλά τον εαυτό μου. Είναι πολύ απογοητευτικό το ότι ήξερα ότι έχω καλό βιογραφικό, με πολλές εμφανίσεις στην πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας και στο Γιουρόπα Λιγκ, αλλά δεν έρχόταν καμία πρόταση. Κανένας δεν μου έδωσε ένα χέρι βοήθειας. Εντούτοις, ο πατέρας μου κατάλαβε ότι τα πράγματα δεν ήταν καλά και ήρθε από την Ισπανία για να με βοηθήσει να το αντιμετωπίσω πιο αποτελεσματικά. Δυστυχώς, πέθανε πριν τρεις εβδομάδες. Δεν ήταν μια εύκολη χρονιά», είπε ο Λόπες σε συνέντευξη που έδωσε στην A Bola, μιλώντας για το γεγονός ότι παραμένει άνεργος εδώ και ένα χρόνο, μετά την παρουσία του σε Εστορίλ και Ουνιάο Μαδέιρα από τον Γενάρη του ‘17 όταν και αποχώρησε από τον Απόλλωνα.
«Θα ήθελα να ανοίξω ένα δικό μου ζαχαροπλαστείο και αυτό θα είναι το επόμενο βήμα ακόμα κι αν ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Η ανεργία μού άνοιξε τα μάτια. Όταν παίζεις, δεν σκέφτεσαι πολύ για το μέλλον. Φαίνεται μακρινό, όμως η ποδοσφαιρική ζωή είναι σύντομη. Δεν σκέφτηκα ποτέ να σπουδάσω κι αυτό ήταν το λάθος μου, αφού δεν έχω μόρφωση ή μεγάλους πόρους. Πρόσφατα άνοιξα μια επιχείρηση αισθητικής και σολάριουμ με τη γυναίκα μου και ευτυχώς τα πράγματα πάνε καλά», πρόσθεσε μιλώντας για τα πλάνα του, ενώ έκλεισε τονίζοντας:
«Δεν έχω πρόβλημα να παραδεχτώ ότι έχω δυσκολίες. Είμαι τυχερός γιατί έχω την υποστήριξη της οικογένειάς μου, ειδικά του αδελφού μου* που είναι ακούραστος σε αυτό τον τομέα, της μητέρας μου και των πεθερικών μου. Για ένα χρόνο δεν ήρθε τίποτα στο σπίτι και δεν είναι εύκολο. Τα χρόνια που έπαιξα ποδόσφαιρο μού επέτρεψαν να αγοράσω το σπίτι μου, το αυτοκίνητό μου, αλλά λίγα παραπάνω. Έπαιξα σε ομάδες της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας. Στις τελευταίες, οι παίκτες παίρνουν μεταξύ 2 και 4 χιλιάδες ευρώ τον μήνα, εκτός αν πρόκειται για σέντερ φορ που σκοράρει. Στην Πορτογαλία, μόνο στις μεγάλες ομάδες παίρνει σοβαρά λεφτά».
*Ο δίδυμος αδελφός του Νούνο, Μιγκέλ, παίζει στην τουρκική Ακχισάρ και στο παρελθόν είχε περάσει από τις Πόρτο, Σπόρτινγκ Λισαβόνας, Μπράγκα, Μπέτις και Λιόν ανάμεσα σε άλλες. Μετρά επίσης τέσσερις συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας.
