Στην πρεμιέρα του στον β’ γύρο του πρωταθλήματος ο Άρης έχασε κατά σειρά ένα ημίχρονο, μια κλασική ευκαιρία για γκολ, τον Μουσούντα, δύο βαθμούς και μία θέση.
Απέναντι σε μια ΑΕΛ που είχε ν’ αντιτάξει μόνον την καλή αμυντική οργάνωση και λειτουργία, η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν εμφανίστηκε επαρκώς διαβασμένη και αποτελεσματική στο α’ ημίχρονο.
Κίνηση χωρίς την μπάλα, γρήγορες εναλλαγές, αυτοματισμοί, συνδυασμοί -όλα έλειψαν πριν την ανάπαυλα. Στην πρώτη φάση μετά από αυτήν, στο δοκάρι του 46’, φάνηκε και η μακρά αποχή του Στεπίνσκι από τη δράση -υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Πολωνός αυτό το γκολ το έβαζε με… δεμένα μάτια.
Η αποβολή του Μουσούντα ουσιαστικά εκμηδένισε τις πιθανότητες νίκες, κόστισε την πρώτη «αφλογιστία» στη σεζόν και μένει να φανεί πόσο θα επηρεάσει στις προσεχείς αγωνιστικές. Η ευκαιρία αναρρίχησης στη δεύτερη θέση πέρασε ανεκμετάλλευτη, αντ’ αυτής ήλθε η οπισθοχώρηση στην τέταρτη.
Δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά είναι ακόμη μια υπενθύμιση δύο σκληρών πραγματικοτήτων για την ομάδα του Αλεκσέι Σπιλέβσκι. Πρώτον, η γνώση των μεγάλων δυνατοτήτων της δεν πρέπει να οδηγεί σε επανάπαυση και διαστήματα χαλάρωσης μέσα στο παιχνίδι. Δεύτερον, η δυναμική και η προοπτική του συνόλου ναρκοθετούνται από το χαμηλό ποσοστό αξιοποίησης ευκαιριών.
Με αυτές τις δύο παραμέτρους… τακτοποιημένες ούτε ο διαιτητής ούτε ο VAR θα ήταν σε θέση να αποτρέψουν τη νίκη.
