Ο χαρακτηρισμός «περιπλανώμενος» τού ταιριάζει γάντι. Ο αριθμός των ομάδων τη φανέλα των οποίων έχει ήδη φορέσει είναι διψήφιος, κι ας μην έχει κλείσει ακόμα ούτε καν τα 26 του χρόνια. Σαν έφηβος, ωστόσο, ο Ντάνι Καρ υπήρξε «ένας από τους πιο περιζήτητους ανθρώπους στο αγγλικό ποδόσφαιρο» σύμφωνα με την Daily Star, με τις Λίβερπουλ και Τσέλσι να ερίζουν για να τον δοκιμάσουν.
Τα πράγματα δεν ήταν ποτέ εύκολα για τον νέο παίκτη του Απόλλωνα, που έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στη Ρέντινγκ αλλά στα 18 του βρέθηκε χωρίς ομάδα από τη στιγμή που δεν του είχε προταθεί επαγγελματικό συμβόλαιο. Η «στέγη» που βρήκε, προκειμένου να συνεχίζει να παίζει μπάλα, ήταν η ερασιτεχνική Ίστμπορν Μπόρο. Έπαιζε χωρίς να πληρώνεται κι ακολούθως πήγε στην Ντούλιτς Χάμλετ όπου, δουλεύοντας παράλληλα ως πωλητής σε κατάστημα αθλητικών ειδών, έκανε το «μπαμ». Ξεκίνησε αγωνιζόμενος στις ρεζέρβες, μα όταν του δόθηκε η ευκαιρία στην πρώτη ομάδα έβαλε ένα γκολ στην πρώτη του εμφάνιση, τέσσερα στη δεύτερη και 25 στην πρώτη του σεζόν.
Κάπου εκεί σταμάτησε απότομα η ζωή στην ανυποληψία. Το ενδιαφέρον για τον νεαρό Καρ χτύπησε κόκκινο κι εκφράστηκε από πολλά μέτωπα. «Ήμουν 18 χρονών… Ήταν τρελό και κολακευτικό», είπε ο ίδιος πριν από δύο χρόνια, στην «εξομολόγησή» του γι’ αυτό που είχε ζήσει τότε: «Είχαμε συμφωνήσει για μια μεταγραφή στην Τσάρλτον, όμως χάλασε γιατί δεν τα βρήκαμε στα χρήματα. Καραδοκούσαν επίσης η Τσέλσι (σ.σ. σύμφωνα με δημοσίευμα της Mirror, οι «μπλε» είχαν προσπαθήσει να τον «κλέψουν» όταν είχαν μάθει ότι θα πάει για δοκιμαστικά στην ομάδα του Μέρσισαϊντ) και μερικές άλλες ομάδες, όμως ήθελα να πάω στη Λίβερπουλ».
Βασικό ρόλο για την επιλογή του έπαιξε η παρουσία του Μπρένταν Ρότζερς στο «τιμόνι» των «κόκκινων», ενός προπονητή που ήξερε από την παρουσία του στη Ρέντινγκ: «Ο Μπρένταν ήταν προπονητής στην πρώτη ομάδα όταν ήμουν στη U16 της Ρέντινγκ. Θυμόμουν ότι είχε συχνά επαφές με τους παίκτες των ακαδημιών. Του άρεσε να τους δίνει ευκαιρίες, έτσι θεώρησα καλό να πάω εκεί για δοκιμαστικά».
Έτσι κι έγινε… Ο Καρ φόρεσε, έστω και για λίγο, τη δοξασμένη κόκκινη φανέλα και θυμάται: «Έπαιξα με τη δεύτερη ομάδα. Ήμουν τυχερός γιατί εκείνη την εβδομάδα θα παίζαμε με την Ουέστ Χαμ και πολλοί από τους παίκτες της πρώτης ομάδας δεν θα αγωνίζονταν, έτσι έπαιξαν μαζί μου. Ήμουν μπροστά, σε ρόλο εννιαριού. Πίσω μου ήταν ο Σούσο, σε ρόλο δεκαριού και στο άκρο ήταν ο Στέρλινγκ, ο Τζόντζο Σέλβι ήταν στο κέντρο, ο Κόνορ Κόουντι και ο Αντρέ Γουίσντομ έπαιζαν επίσης. Το πλάνο εξ αρχής ήταν να παίξω για 60 λεπτά κι αισθάνθηκα ότι τα πήγα καλά. Είχα καλά τρεξίματα, είχα παρουσία ανάλογη με αυτήν που είχα στην Ντούλιτς και μου είχε δώσει την ευκαιρία να βρεθώ εκεί. Ήταν μια θετική εμπειρία, έμεινα ευχαριστημένος».
Το όνειρο της μονιμοποίησης στο Μέρσισαϊντ αποδείχθηκε απατηλό κι έστω κι αν η προοπτική της επαγγελματικής καριέρας δεν έσβησε, η αίγλη της απείχε πολύ από τις υποσχέσεις που πιθανόν να έβαζε στο μυαλό ενός εφήβου μια εμπειρία σαν κι αυτήν που έζησε ο νεαρός Ντάνι. Η Χάντερσφιλντ, ομάδα της Τσάμπιονσιπ τότε, έδωσε στον Καρ άλλη μια ευκαιρία για να δοκιμαστεί. Πείστηκε, τον υπέγραψε, όμως δεν έμελλε να στεριώσει ούτε εκεί. Στα δύο χρόνια που έμεινε μέτρησε τρεις δανεισμούς (σε Φλίτγουντ, Μάνσφιλντ και Ντάγκεναμ) και μόλις 16 συμμετοχές συνολικά (τέσσερις ως βασικός, 12 ως αλλαγή) και δύο γκολ. Η περιπλάνηση στις μικρές κατηγορίες της Αγγλίας συνεχίστηκε και με τα χρώματα των Κέιμπριτζ Γιουνάιτεντ, Όλντερσοτ και Γουόκινγκ πριν την επιστροφή στην Ντούλιτς, έναν ακόμα δανεισμό στη Λέδερχεντ κι ακολούθως τη ξενιτιά στη Σουηδία, επίσης στις μικρές κατηγορίες, για λογαριασμό της Κάρλσταντ. Απ’ εκεί βρέθηκε στη Σάμροκ, όπου είχε την ευκαιρία να μονιμοποιηθεί, να γεμίσει το κοντέρ του με συμμετοχές (57 σε δύο χρόνια και 16 γκολ στο πρωτάθλημα), να παίξει αλλά και να σκοράρει για πρώτη φορά σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση κι ακολούθως να κάνει το μεγαλύτερο άλμα της επαγγελματικής του καριέρας με την προ ολίγων ημερών μεταγραφή του στον Απόλλωνα.
