Να λοιπόν που το φετινό ευρωπαϊκό οδοιπορικό του Απόλλωνα έμελλε να φέρει στον δρόμο του έναν παλιό γνωστό. Έναν άνθρωπο που τον υπηρέτησε τόσο σαν παίκτης, όσο και σαν προπονητής, με μια πολύ ιδιαίτερη πορεία στο δεύτερο του πόστο. Κι αυτό γιατί ο νυν κόουτς της Ζελιέζνιτσαρ, Σλόμπονταν Κρισμάρεβιτς πρόλαβε να περάσει από το ζενίθ στο ναδίρ μέσα σε λίγους μόνο μήνες στο διάστημα που είχε καθίσει στον πάγκο της ομάδας.
Ο Σέρβος κόουτς ανέλαβε το τιμόνι των γαλανόλευκων της Λεμεσού τον Φεβρουάριο του 2010, αντικαθιστώντας τον Τόμας Φον Χέιζεν. Ο ερχομός του στην ομάδα έδειξε να επιδρά θετικά εντελώς άμεσα, αφού στις έξι αγωνιστικές που απέμειναν μέχρι την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του πρωταθλήματος, οδήγησε τον Απόλλωνα σε ισάριθμες νίκες. Εντούτοις, στα πλέι οφ δεν κατάφερε να κερδίσει κανέναν, ολοκληρώνοντας τη διαδικασία με τρεις ισοπαλίες κι ισάριθμες ήττες.
Αυτό για το οποίο θα μνημονεύεται εκείνη τη χρονιά, ωστόσο, είναι για την πορεία της ομάδας του στο κύπελλο. Αφότου ανέλαβε τα ηνία, ο Κρισμάρεβιτς πήγε τρένο τον Απόλλωνα από την προημιτελική φάση ως το τέλος, αφού δεν προκρίθηκε απλώς απέναντι στις ομάδες που βρήκε μπροστά του, αλλά νίκησε σ’ όλα, μα όλα τα ματς. Πέταξε έξω την Ανόρθωση κερδίζοντας με 3-1 στο Τσίρειο και 2-3 στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», λύγισε την ΑΕΛ παίρνοντας με 1-0 τα δύο ματς των ημιτελικών και υπέταξε στον τελικό τον ΑΠΟΕΛ με 2-1, προσθέτοντας άλλο ένα κύπελλο στην τροπαιοθήκη του Απόλλωνα μετά από εννέα χρόνια.
Την επόμενη σεζόν, ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά. Η κατάσταση στράβωσε από το καλοκαίρι, με τον Απόλλωνα να γνωρίζει τον αποκλεισμό από τη ρωσική Σιμπίρ στο πρώτο του κιόλας ευρωπαϊκό ραντεβού εκείνη τη σεζόν. Στο πρωτάθλημα, δε, η ομάδα ξεκίνησε με δύο νίκες (επί των Δόξας και Εθνικού) και μια ενδιάμεση ήττα (από την ΑΕΚ) στις πρώτες τρεις αγωνιστικές, πριν την πάρει ο κατήφορος. Έχασε δύο σερί ματς από Αλκή και ΑΠΟΠ/Κινύρα, προτού ακολουθήσει το «κύκνειο άσμα» του Κρισμάρεβιτς στον γαλανόλευκο πάγκο μετά από μια πεντάρα από τον ΑΠΟΕΛ (στο Τσίρειο, μάλιστα) στις 17 Οκτωβρίου. Το διαζύγιο έδειχνε να είναι απλώς θέμα χρόνου και εκδόθηκε τέσσερις μέρες αργότερα, με τον Σέρβο κόουτς να μην προλαβαίνει να πιάσει τελικά το ορόσημο της «προπονητοφαγίας» στην ποδοσφαιρική καθομιλουμένη, την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
