Ωστόσο η προσδοκία πως αυτός ο απολογισμός θα είχε βελτιώσει ουσιωδώς τη θέση της ΑΕΚ δεν επιβεβαιώνεται. Σε σύγκριση με το πέρας της α’ φάσης οι Λαρνακείς είναι πιο μακριά από την κορυφή (-11 αντί -8), λίγο πιο κοντά στη δεύτερη θέση (-5 αντί -7) και λίγο πιο μακριά από την τέταρτη (+4 αντί +2).
Ο λόγος είναι απλός: σε αυτές τις τέσσερεις αγωνιστικές οι «κιτρινοπράσινοι» έχουν τρεις ισοπαλίες και μόνο μία νίκη. Στα πλέι οφ (αλλά και γενικά στο ποδόσφαιρο) οι ισοπαλίες είναι βολικές μόνον για την ομάδα που πλεονεκτεί βαθμολογικά, αφού αποτρέπει τους διώκτες της από το να την πλησιάσουν.
Για ομάδες που απαιτείται να καλύψουν χαμένο έδαφος, ωστόσο, οι νίκες είναι μονόδρομος. Εν όψει των διαδοχικών αναμετρήσεων στην Αρένα (κόντρα σε Πάφο και Ομόνοια), συνεπώς, τα πράγματα για την ΑΕΚ είναι απλά.
Αν στόχος της είναι η υπεράσπιση της τρίτης θέσης και η εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου μέσω αυτής, τότε και οι ισοπαλίες μια χαρά (θα) κάνουν τη δουλειά. Αν όμως στόχος είναι η βαθμολογική αναρρίχηση, τότε οφείλει να σταματήσει να παίζει (με τα αποτελέσματά της) άμυνα και να βγει στην επίθεση.
