Ας ξεκινήσουμε συμφωνώντας στα προφανή και στα βασικά. Πρώτον, όσα ανέφερε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο Σταύρος Παπασταύρου δεν είναι πρωτάκουστα στα ποδοσφαιρικά στέκια της Κύπρου, ούτε έριξαν κάποιον από τα σύννεφα.
Δεύτερον, ασφαλώς και έχει διαφορετική σημασία και βαρύτητα να μιλά με τον πλέον επίσημο τρόπο ο ισχυρός άνδρας μιας εκ των κορυφαίων ομάδων στο νησί για καταστάσεις διαπλοκής και διαφθοράς που έχει βιώσει -και δεν του έχουν απλά μεταφερθεί από τρίτους.
Πώς θα κινηθεί από δω και πέρα ο Παπασταύρου -δεδομένης της μη εμπιστοσύνης του στο κράτος και στην πολιτεία- είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση και επιλογή. Η χθεσινή δημόσια εμφάνισή του, ωστόσο, τον έχει φορτώσει ευθύνες.
Ευθύνη απέναντι στην ομάδα του και τους πολυπληθείς οπαδούς της, στους οποίους υποσχέθηκε ότι το «τριφύλλι» θα παραμείνει εκτός «παράγκας» και θα την πολεμήσει με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Ευθύνη απέναντι σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους, στους οποίους πρέπει να αποδείξει αφ’ ενός ότι δεν μένει στα λόγια, αφ’ ετέρου ότι η δική του προσπάθεια διαφέρει ουσιαστικά από αντίστοιχες στο παρελθόν που ξεκίνησαν πομπωδώς, αλλά εν τέλει έκαναν μια τρύπα στο νερό.
Και με αυτήν την κατάληξή τους εδραιώνουν στην κοινωνία ολοένα και περισσότερο την πεποίθηση ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει και τίποτε δεν θα αλλάξει στο σκηνικό διαφθοράς και διαπλοκής που ακράδαντα πιστεύει ότι υπάρχει στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Αυτός άλλωστε, και όχι η κάρτα φιλάθλου (που κουβαλά ένα κάρο κουσούρια, για να μην ξεχνιόμαστε…), είναι ο βασικός λόγος για τα άδεια γήπεδα. Σε όσους έχουν αποχωρήσει αηδιασμένοι και απογοητευμένοι από τις κερκίδες, ο Παπασταύρου γέννησε χθες εκ νέου την ελπίδα ότι αυτή τη φορά κάτι μπορεί να γίνει, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Ο ισχυρός άνδρας της Ομόνοιας μπορεί να επιλέξει και το πότε θα προσκομίσει τα στοιχεία που (διατείνεται πως) έχει και το σε ποιον θα τα εμπιστευτεί. Οφείλει όμως να το κάνει. Οφείλει να πάει τη «βαλίτσα» μέχρι τέλους. Οφείλει να μην διαψεύσει τις ελπίδες, τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις.
Η μπάλα, που αυτή τη στιγμή μοιάζει με «καυτή πατάτα», είναι στα πόδια του.
