Είχε γεννηθεί σαν χθες, 3 Αυγούστου, πριν από 102 ολόκληρα χρόνια. Μεγαλώνοντας έγινε, σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτών που τον είχαν δει να παίζει, ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Παρότι Αργεντινός τον φώναζαν «El Charro», προσωνύμιο που χρησιμοποιείται για τους Μεξικανούς καουμπόηδες του ρόντεο. Παρά το γεγονός ότι οι παλιοί Λατινοαμερικανοί τον θεωρούν εφάμιλλης κλάσης με τους Ντι Στέφανο, Πελέ και Μαραντόνα, ο Χοσέ Μανουέλ Μορένο αποτελεί στις μέρες μας έναν ξεχασμένο ήρωα άλλης εποχής. Η πρόσφατη επέτειος των γενεθλίων του, ωστόσο, δίνει μια πολύ καλή αφορμή για να τον θυμηθούμε.
Ο Μορένο ήταν μέλος της Ρίβερ Πλέιτ την εποχή που έφερε την προσωνυμία «η μηχανή», εξαιτίας του τρόπου παιχνιδιού της. Με τη φανέλα της κατέκτησε συνολικά 14 τίτλους τη δεκαετία του ‘30 και του ‘40, ενώ είναι ένας από τους λίγους παίκτες που κατάφεραν να κερδίσουν πρωταθλήματα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Μεξικό, Χιλή και Κολομβία, πέραν της γενέτειράς του). Έπαιξε επίσης στη Ντεφενσόρ, μια μικρή ομάδα της Ουρουγουάης (την οποία προτίμησε έναντι του κολοσσού της χώρας, τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο, παρά την καλύτερη προοπτική και τα περισσότερα χρήματα που του προσέφερε) γιατί είχε φίλους που αγωνίζονταν εκεί, σύμφωνα με τα όσα εξιστορεί (ανάμεσα σε άλλα) για τον Μορένο ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως».
«Ευχαριστιόταν την προσποίηση. Τα πόδια του, σαν πειρατές, ορμούσαν προς τα εκεί αλλά ξέφευγαν προς τα εδώ και το κεφάλι του, σαν λήσταρχος, υποσχόταν γκολ στο δεξί δοκάρι αλλά το κάρφωνε στο αριστερό. Ήταν περήφανος, καυχησιάρης και καβγατζής, ικανός να πλακωθεί με όλους τους οπαδούς των αντιπάλων, αλλά και με τους δικούς του, οι οποίοι τον λάτρευαν, αλλά είχαν τη συνήθεια να τον βρίζουν κάθε φορά που έχανε η Ρίβερ», γράφει επίσης.
Όσο διάσημος ήταν για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, ήταν άλλο τόσο περιβόητος για την εξωγηπεδική του ζωή. Ο «Τσάρρο» ήταν λάτρης του αλκοόλ και της νυχτερινής διασκέδασης, σε τόσο μεγάλο βαθμό, που ώθησε τη Ρίβερ να τον διώξει από την ομάδα. Σύμφωνα με την ιστορία, αυτό είχε ως συνέπεια να δώσει εννέα αγώνες παίζοντας μόνο με αναπληρωματικούς, εξαιτίας της απόφασης συμπαικτών του Μορένο να του συμπαρασταθούν κάνοντας απεργία.
Πώς να την κόψει την άστατη ζωή, ωστόσο; Ο μύθος λέει ότι πριν την τιμωρία είχε προσπαθήσει να συμμορφωθεί στις συστάσεις της ομάδας του. Έκοψε το ξενύχτι και αντικατέστησε το κρασί με γάλα για μια ολόκληρη εβδομάδα, όμως στο επόμενο παιχνίδι στο οποίο αγωνίστηκε μετά τη «νηστεία» είχε τη χειρότερη απόδοση της ζωής του...
