Φτάσαμε και στο μέρος νο4. Τα τρία τελευταία τρόπαια του Γιούρο. Και τα 3 πήγαν στην Ιβηρική χερσόνησο. Με βάση τα προγνωστικά η κατάληξη ήταν νορμάλ, τόσο το 2008, όσο και το 2012. Ίσως και οι πρωταγωνιστές του τελικού. Διαφορετικό το τοπίο πριν από 5 χρόνια. Μίνι έκπληξη στην τροπαιούχο, ανέλπιστος ο ήρωας στο φινάλε.
2008: ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΤΟΡΕΣ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Η στιγμή και η ώρα του ξανθού… δαίμονα από την Μαδρίτη. Ένα γκολ που άλλαξε ολόκληρη την ροή της Εθνικής ομάδας της Ισπανίας. Καλύτεροι οι «Ταύροι» γενικώς από τους αντιπάλους τους, καλύτερη στον τελικό. Αλλά με τους Γερμανούς ποτέ δεν ξέρεις. Ο Τόρες φρόντισε από το 33΄ να βάλει την Ισπανία σε θέση οδηγού και το μοναδικό γκολ ήταν αρκετό για τη νίκη και την κατάκτηση του Γιούρο.
2012: ΝΤΑΒΙΝΤ ΣΙΛΒΑ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Η Ισπανία με τους Τσάβι, Ινιέστα σε μεγάλα κέφια, ήθελε να γίνει η πρώτη ομάδα που θα κατακτήσει δύο σερί Γιούρο. Η Ιταλία όμως ερχόταν με απειλητικές διαθέσεις μετά από την τεράστια νίκη στον ημιτελικό με τη Γερμανία. Η Ισπανία πήρε τα ηνία και χρειάστηκε 14 λεπτά να ανοίξει το σκορ με τον Νταβίντ Σίλβα. Το γκολ του βραχύσωμου μέσου, άνοιξε το δρόμο για την μέγιστη σε έκταση νίκη (4-0) σε τελικό της διοργάνωσης.
2016: ΕΝΤΕΡ (Πορτογαλία)
‘Άλλος ένας ανέλπιστος ήρωας. Η Πορτογαλία χωρίς Ρονάλντο (αποχώρησε τραυματίας από το 25΄) αντέχει στον κανονιοβολισμό της γηπεδούχου Γαλλίας. Το ματς πάει παράταση και οι Ίβηρες σταδιακά παίρνουν θάρρος. Κάνουν δύο μεγάλες φάσεις και κτυπούν στο 89΄. Ο Έντερ που είχε μπει αλλαγή στο 79΄, κερδίζει τον Κονσελνί και με ένα φοβερό σουτ από τα 20 μέτρα σκοράρει. Πανέμορφο γκολ, αλλά πολύ περισσότερο ένα γκολ που έφερε την κούπα.
