Ο Κ. Νικολακόπουλος εστιάζει στο blog του στο gazzetta σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα από το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού.
Αντί προλόγου: Πολύ μεγάλη αδυναμία του Ολυμπιακού χθες στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του ότι έξι φορές (!) οι παίκτες του βγήκαν σε θέση οφσάιντ, καταστρέφοντας ισάριθμες επιθέσεις τους. Ο Ελ Αραμπί για άλλη μία φορά ήταν πολύ απρόσεκτος (τρεις φορές!) κι οι Ραντζέλοβιτς, Μπα (σε στατική φάση), Χασάν άλλες τρεις.
Ο τίτλος στο χθεσινό άρθρο έλεγε, «ο Ολυμπιακός καίγεται για διπλό, πόσο εύκολο όμως είναι να το κάνει…». Όπως αποδείχθηκε δεν ήταν τόσο εύκολο, με συνέπεια να μείνει χωρίς νίκη για 8ο στη σειρά ευρωπαϊκό παιχνίδι, κάτι που είναι και το πιο επικίνδυνο ενόψει της ρεβάνς, στην οποία για να προκριθεί πρέπει να νικήσει. Κι όταν είσαι τόσο καιρό (από το 1-0 επί της Φενέρμπαχτσε τον περασμένο Νοέμβριο) δίχως νίκη, δυσκολεύεσαι επιπλέον ψυχολογικά.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έφερε ισοπαλία 1-1 και στο τρίτο φετινό προκριματικό εκτός έδρας παιχνίδι του (!), μετά από εκείνα με την Μακάμπι Χάιφα και την Σλόβαν Μπρατισλάβας (στην κανονική διάρκεια του αγώνα, αφού το 2-2 ήρθε στην παράταση). Η ισοπαλία στο Ισραήλ δεν τον βοήθησε να προκριθεί για το Τσάμπιονς Λιγκ, σε αντίθεση με την ισοπαλία στην Σλοβακία όπου εκεί βέβαια το εισιτήριο για τα πλέι οφς του Γιουρόπα λιγκ ήρθε μέσα από τη διαδικασία των πέναλτι. Τώρα, καλείται να κερδίσει μέσα στο σπίτι του μετά από το 0-4 από τη Μακάμπι και το 1-1 με την Σλόβαν, την οποία είχε ισοφαρίσει στο 86’. Όποιος νομίζει ότι θα κάνει περίπατο την άλλη Πέμπτη, μάλλον είναι αφελής.
Ο Ολυμπιακός για να γίνει πάλι ανταγωνιστικός σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός επιθετικά και πιο στέρεος αμυντικά. Χθες στη Λευκωσία, σε ένα γήπεδο που δεν τον «πάει» (σε τέσσερα παιχνίδια εκεί, έχει τρεις ήττες και αυτή την ισοπαλία), οι Ελ Αραμπί και Χουάνγκ βρέθηκαν τέσσερις φορές απέναντι στον αντίπαλο γκολκίπερ και τον νίκησαν μόνο τη μία..Στο δε άλλο κομμάτι, το αμυντικό, μπορεί να πει κάποιος ότι σε γενικές γραμμές δεν απειλήθηκαν, αλλά η μπάλα τρεις φορές κατέληξε στα δίκτυα του Βατσλίκ! Μέτρησε μόνο η μία, όμως και τα δύο γκολ του Απόλλωνα Λεμεσού που ακυρώθηκαν ήταν προϊόν καλών επιθέσεων και οριακά οφσάιντ. Ίσως δε εκείνο στο 95’ να προήλθε από καλή σκέψη του Σισέ να τραβηχτεί για να βγάλει τον αντίπαλο φορ οφσάιντ (που δεν είμαι και σίγουρος), αλλά στο πρώτο, μόλις στο 10’, αμφιβάλλω πάρα πολύ ως προς το ότι ο Άβιλα κινήθηκε έξυπνα-μάλλον τυχερός ήταν στην πάσα στην πλάτη του.
Το πιο ευχάριστο για τον Ολυμπιακό χθες ήταν η αίσθηση που δημιούργησε ότι βρίσκει καλή τριάδα για τη μεσαία γραμμή, κάτι πολύ σημαντικό γιατί για κάθε ομάδα το κέντρο είναι η ραχοκοκαλιά της ενδεκάδας. Οι Εμβιλά, Κουντέ και Χουάνγκ ως εξαροοκτάρια οι δύο πρώτοι και ως οκταροδέκαρο ο τρίτος, έβγαλαν στο παιχνίδι τους και διάθεση και ποιότητα. Άλλωστε, ο Κορεάτης ήταν αυτός που σκόραρε και πρωταγωνίστησε σε σχεδόν όλες τις ευκαιρίες της ομάδας κι ο Καμερουνέζος είχε το δοκάρι με εκείνη την ασύλληπτη βολίδα με την μπάλα στη συμβολή των δοκαριών.
Για τον Χουάνγκ είχα καταγράψει εδώ μία ημέρα πριν τον αγώνα τι θα βλέπαμε από αυτόν! Το παραπάνω που μας έδειξε χθες ήταν η ικανότητα του όχι απλά να πατάει, αλλά να χώνεται στην αντίπαλη περιοχή για να κάνει το γκολ. Μία ικανότητα που αναδείχθηκε από τη θέση στην οποία χρησιμοποιήθηκε, ως 10άρι λίγο πίσω από τον Ελ Αραμπί, την στιγμή που η ιδανική γι΄ αυτόν θέση είναι το Νο 8. Έξυπνα, όμως, όπως αποδείχθηκε, ο Κορμπεράν τον έβαλε Νο 10, καθώς από την ομάδα έλειπαν οι κάθετες μπαλιές που είναι η σπεσιαλιτέ του Κορεάτη. Και, παράλληλα, βγήκε έτσι και ο επιθετικός οίστρος του παιδιού.
Η δε τριάδα αυτή στο κέντρο μοιάζει να μπορεί να δώσει πολλά στην ομάδα, καθώς πρόκειται για παίκτες που αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Εμβιλά έχει τα παλικαρίσια τάκλιν, αλλά και τις καλές μπαλιές από πίσω. Ο Κούντε έχει τα δυναμικά κλεψίματα της μπάλας και τις μακρινές πάσες. Κι ο Χουάνγκ έχει την εκπληκτική άνεση με μία πάσα να δημιουργεί συνθήκες καλής φάσης, αλλά και να απειλεί ο ίδιος. Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι εάν αποκτήσει χημεία αυτή η τριάδα μπορεί να αποδειχθεί κλειδί για τον Ολυμπιακό.
Παρεμπιπτόντως, πραγματικά ήταν άτυχος ο Ολυμπιακός να έχει το δοκάρι ο Κούντε στο 17’ κι αμέσως μετά να σκοράρει ο Απόλλωνας. Από την άλλη, η αμυντική συμπεριφορά του στη φάση του 1-0 ήταν όχι για πρώτη φορά απογοητευτική. Κατ΄ αρχάς ο Σισέ έχασε μία κεφαλιά και στη συνέχεια σε φάση που έμοιαζε να ελέγχει την μπάλα την «άφησε» να βγει αράουτ, ανανεώνοντας την επίθεση των γηπεδούχων. Και στην εξέλιξη της επίθεσης, ο Κούντε πάσαρε λανθασμένα έξω από την περιοχή του Βατσλίκ, ο Εμβιλά έτσι δεν μπόρεσε να πάρει την μπάλα κι ο Σισέ στο εντελώς ακίνδυνο, όπως φάνταζε, σουτ του παίκτη του Απόλλωνα δεν έβαλε αποφασιστικά το πόδι του για να διώξει την μπάλα, με συνέπεια να κερδίσει την κόντρα ο αντίπαλος φορ και να σκοράρει, παρότι ο γκολκίπερ βρήκε λίγο την μπάλα με το ένα του χέρι.
Κοινώς, ο Σισέ το ξεκίνησε, ο Σισέ το τελείωσε, σε άλλο ένα παιχνίδι στο οποίο δεν απέφυγε τα λάθη-πολύ κακές τοποθετήσεις σε σέντρες, πάσες σε αντιπάλους που έφεραν αντεπιθέσεις η, συνέχεια επιθέσεων. Είχε και τις καλές στιγμές του, έκοψε, κάλυψε, πήρε κεφαλιές, πάσαρε ωραία στον Ρέαμπτσιουκ για να βγει ο Όλεγκ μπροστά, αλλά δεν μπορεί σε κάθε παιχνίδι να κάνει τόσα λάθη. Η ειρωνεία είναι ότι τώρα που σταμάτησε τις γκάφες ο Μπα (με δύο σωτήριες επεμβάσεις-τάκλιν και πολλές επεμβάσεις στον αέρα), δεν τις σταματάει ο Σισέ!
Κατά τα άλλα, ο Ντε Λα Φουέντα παίζοντας 20 λεπτά σε ρόλο αριστερού εξτρέμ κάτι πήγε να δείξει, όμως καμία του προσπάθεια δεν κατέληξε. Το καλό είναι ότι δεν κρύφτηκε, πήρε μπάλες, προσπάθησε και δείχνει γρήγορος. Το κακό είναι ότι δεν είχε έστω μία κίνηση από αυτές που λέμε ότι κάνουν τη διαφορά.
Άσχετο: Με τον Ολυμπιακό να έχει μέσο όρο στα πέντε μέχρι τώρα ευρωπαϊκά παιχνίδια του ένα γκολ ανά ματς (1-1, 0-4, 1-1, 2-2, 1-1, άρα πέντε γκολ σε πέντε ματς), είναι φανερό ότι δημιουργεί προϋποθέσεις απόκτησης σέντερ φορ, σε συνδυασμό και με την αποχώρηση του Τικίνιο.
