Η αποχώρηση Ορτέγα σημαίνει πως σε σχέση με την περσινή διάταξη της μεσοεπιθετικής γραμμής η Ομόνοια δεν θα έχει καθαρό» επιτελικό παίκτη. Ο Κολομβιανός είχε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, πατούσε περιοχή, αλλά έχανε σε τρεξίματα και μαρκαρίσματα. Εξού και ο Μπεργκ προτιμούσε κάτι διαφορετικό, ήθελε να γεμίζει την θέση με παίκτη που να ταιριάζει περισσότερο με το μοντέλο ανάπτυξης της ομάδας.
Τρεις παίκτες μπορούν κάλλιστα να αγωνιστούν πίσω από τον σέντερ φορ. Το έχει κάνει με επιτυχία ο Τιάγκο, τον ρόλο αυτό ξέρει καλά ο Μποτεάκ, ενώ η ικανότητα του να παίζει σαν κεντρικός επιθετικός μέσος και να σκοράρει ήταν ένας από τους λόγους της απόκτησης Παπουλλή. Αν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για «ψευδοδεκάρια», τότε μπορούμε να πούμε επίσης πως η χρησιμοποίηση ενός εκ των τριών, είναι πιο ρεαλιστική και άρα πιο «αληθινή» στο επιθετικό μοντέλο της Ομόνοιας.
Θα βάλουμε και άλλη μία πτυχή, την απόκτηση σέντερ φορ. Τα ζητούμενα χαρακτηριστικά είναι ευχέρεια για κράτημα μπάλας και ενέργεια. Όταν λοιπόν ο «εκλεκτός» θα είναι στο γήπεδο (θα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός με τον Ντάρμπισαϊαρ), το στυλ του δίνει ακόμη περισσότερη ευχέρεια στο «ψευδοδεκάρι» να βρει πεδίο κίνησης.
