Η ουσία είναι τα πάντα στο ποδόσφαιρο. Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι στο 64' η Ομόνοια θα κέρδιζε με 3-0 την ΑΕΛ. Αλλά αυτό κατέγραψε ο φωτεινός πίνακας και αυτό μένει στα δευτέρια της ιστορίας. Πιο κυνικοί δεν θα μπορούσαν να είναι οι "πράσινοι".
Το παιχνίδι γενικά δεν σηκώνει περισσότερη ανάλυση. Η Ομόνοια πόνταρε στην υπομονή και στο ατομικό ταλέντο των παικτών της, σε όλα τα σημεία του γηπέδου. Για τον Τζιωνή δε, τα λόγια περιττεύουν, εξαίρετος και ο Κούσουλος στον ρόλο του.
Θα πρέπει να έχουμε πάντα στην εξίσωση τις τρεις απουσίες και ειδικά του Ζόρντι (που κακά τα ψέματα μέχρι να αποδείξει αντίθετο ο Σέχου είναι αναντικατάστατος με βάση το στυλ του) αλλά και το βεβαρημένο πρόγραμμα. Η Ομόνοια έβγαλε 5 ευρωπαϊκούς αγώνες (ουσιαστικά... 6 αν προσθέσουμε τις τρεις παρατάσεις) και ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα με τρία ντέρμπι. Στα οποία μάζεψε 7 βαθμούς και έφτασε τους 11. Είναι σπουδαία συγκομιδή, αν θυμηθούμε και το τρομερό ροτέισιον του Μπεργκ. Το πρώτο κομμάτι στο διπλό ταμπλό Κύπρος-Ευρώπη έκλεισε με μεγάλη επιτυχία. Λίαν συντόμως έρχεται το 2ο.
Η Ομόνοια μπορεί τώρα να πάρει ανάσες αν και θα φύγουν αρκετοί με τις Εθνικές. Αυτοί που τις χρειάζονται περισσότερο όμως θα μείνουν στο " Ηλίας Πούλλος", οι πιτσιρίκοι έτσι και αλλιώς αντέχουν.
