Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο (τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου) που η απόσταση μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας σε πρώτο χρόνο να ήταν τόσο κραυγαλέα όσο για τον ΑΠΟΕΛ το περασμένο Σάββατο στο «Στέλιος Κυριακίδης».
Ο κυρίαρχος στο θερινό μεταγραφικό παζάρι (αναμφίβολα σε επίπεδο εντυπώσεων, πιθανότατα και σε αυτό της ουσίας) επικοινώνησε με κάθε τρόπο ότι απέναντι στην Πάφο σηματοδοτείται η αρχή της πορείας προς την επιστροφή στα εγχώρια πρωτεία, αλλά εντός αγωνιστικού χώρου έδειξε στασιμότητα εξέλιξης που παρέπεμπε ευθέως στην περασμένη, άκρως αποτυχημένη σεζόν.
Το 0-4 ήταν μια απότομη όσο και ανώμαλη προσγείωση, μια οδυνηρή υπενθύμιση πως ένα σύνολο από καλές (έως πολύ καλές, σε κάποιες περιπτώσεις) μονάδες δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη και αυτομάτως μια ομοιογενή και λειτουργική ομάδα με βλέψεις πρωταθλητισμού.
Οι ευθύνες παικτών και προπονητή είναι, εκτός από προφανείς, και αυταπόδεικτες. Σε κανένα σημείο της αναμέτρησης και με κανέναν τρόπο έδειξε ο ΑΠΟΕΛ πως ήταν -αγωνιστικά, ψυχολογικά, νοητικά- επαρκώς προετοιμασμένος και διατεθειμένος να πράξει όσα απαιτούνταν για μια νικηφόρα πρεμιέρα στη νέα σεζόν. Από πλάνο και θέληση για την υπερπήδηση των όποιων δυσκολιών, εμποδίων και αντιξοοτήτων άπαντες πήραν ό,τι έγραψε στο τέλος το ταμπλό σε γκολ και βαθμούς: μηδέν.
Το γιατί οφείλουν να το γνωρίζουν οι Σάββας Πουρσαϊτίδης και οι ποδοσφαιριστές του. Και να τους προβληματίζει σοβαρά -όπως και τη διοίκηση. Αν δεν το γνωρίζουν, τότε ο προβληματισμός στον «Αρχάγγελο» πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερος, διότι πάντα το πρώτο βήμα για την επιδιόρθωση είναι η ακριβώς διάγνωση της ζημιάς.
Στην Πάφο, ωστόσο, οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν ήταν μόνον ανέτοιμοι και απροετοίμαστοι. Ήταν και ελλιπείς. Όσος (πολύτιμος) χρόνος χάθηκε στην προετοιμασία για το δέσιμο της ομάδας και την αφομοίωση της φιλοσοφίας του προπονητή, άλλος τόσος χάθηκε στη (σωστή, ισορροπημένη και έγκαιρη) στελέχωση του ρόστερ.
Τσεμπάκ, Μάγκλιτσα, Ντιαβαρά και Σόουζα ανακοινώθηκαν στο μέσο ή μετά το πέρας του βασικού σταδίου προετοιμασίας, το οποίο ακολούθησε κατά το ήμισυ ο Οκριασβίλι και καθόλου ο Νταουσβίλι.
Λίγες ημέρες πριν το κλείσιμο του μεταγραφικού παραθύρου ο ΑΠΟΕΛ είναι ακόμη σε διαδικασία προσθαφαιρέσεων. Προσπαθεί να «ξεφορτωθεί» συμβόλαια και να αδειάσει θέσεις, προκειμένου να προχωρήσει σε νέες προσθήκες (καταλόγου Α ή/και Β), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το χρονικό σημείο που το ρόστερ του θα αποκτήσει την τελική μορφή του και θα αρχίσει να «δένει» μέχρι την ψυχολογία των παικτών, στις θέσεις των οποίων γράφεται κατά κόρον ότι αναζητούνται ενισχύσεις.
Όλα μαζί τα προαναφερθέντα συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Η «βόμβα» στην Πάφο το περασμένο Σάββατο ήταν ένα δείγμα του τι μπορεί να προκαλέσει.
