Από τις 13 Ιουλίου, όταν έδωσε το πρώτο επίσημο παιχνίδια για την τρέχουσα σεζόν, έχουν παρέλθει δυόμισι μήνες. Το δείγμα γραφής, συνεπώς, είναι επαρκές για κάποια πρώτα συμπεράσματα για την Ομόνοια.
Τρεις νίκες, ισάριθμες ισοπαλίες και πέντε ήττες είναι (αν όχι απογοητευτικός, σίγουρα ένας) κατώτερος των προσδοκιών και των δυνατοτήτων απολογισμός για την πρωταθλήτρια, της οποίας οι πλείστες εμφανίσεις γεννούν περισσότερη ανησυχία απ’ ό,τι αισιοδοξία ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί ουσιαστικά στο βραχυπρόθεσμο μέλλον.
Από το 4-2 επί της Άντβερπ, την συγκριτικά πιο πειστική εμφάνιση των «πρασίνων» αυτή τη σεζόν, η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ έχει πετύχει μόνο μια νίκη: το «φυματικό» 2-1 επί της Δόξας την προηγούμενη Δευτέρα.
Για όσους είχαν την αυταπάτη πως εκείνο το αποτέλεσμα με εκείνη την εμφάνιση θα ήταν το σημείο μεταστροφής στη σεζόν, το εντός έδρας 1-1 με την Πάφο πιστοποίησε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι υπάρχει ακόμη αρκετά άμμος στα γρανάζια της μηχανής.
Τεχνικό επιτελείο και παίκτες της Ομόνοιας δείχνουν να μην ερμηνεύουν σωστά τα σημεία των καιρών, καθώς παρά τα αλλεπάλληλα «καμπανάκια» δεν επέρχεται η αλλαγή και η βελτίωση των κακώς κειμένων.
Όσο και αν ηχεί παράδοξο, αυτό είναι το καλό σενάριο για την πρωταθλήτρια. Το κακό σενάριο (θα) είναι, αν αποδειχθεί πως ο Μπεργκ και οι ποδοσφαιριστές του αποκωδικοποιούν σωστά τους λόγους για τις μέτριες εμφανίσεις και τα μη ικανοποιητικά αποτελέσματα, αλλά το νυν ρόστερ δεν είναι σε θέση να προσφέρει λύσεις για τα προβλήματα.
Η απάντηση, στο ποιο σενάριο ανταποκρίνεται στην αλήθεια, θα φανεί το αμέσως προσεχές διάστημα.
