Ήταν η συνετή και ενδεδειγμένη απόφαση εκ μέρους του προέδρου του λεμεσιανού συλλόγου, καθώς -όπως είχε σημειώσει ήδη από την Κυριακή το SPORTIME- «οι υπηρεσίες του 45χρονου ως προπονητή της ΑΕΛ εδώ και κάτι παραπάνω από 3,5 χρόνια αφαιρούν κάθε επιχείρημα καρατόμησής του εν μέσω αυτής της αγωνιστικής περιόδου. Το λιγότερο που αξίζει και δικαιούται ο Κέρκεζ είναι μια ευκαιρία να διορθώσει τα κακώς κείμενα και τα λάθη του».
Ο Σερβοβόσνιος πήρε αυτήν την ευκαιρία, της οποίας ωστόσο ο χρονικός ορίζοντας μένει να αποδειχθεί. Η λογική ορίζει πως αυτός πρέπει να εκτείνεται μετά τον Ιανουάριο, προκειμένου στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο να γίνουν οι δέουσες διορθωτικές κινήσεις, ωστόσο είναι εύκολα αντιληπτό πως κάθε νέα μέτρια εμφάνιση και απώλεια βαθμών θα λειτουργεί επιβαρυντικά για τον τεχνικό της ΑΕΛ.
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, είναι σαφές πως η προεδρική στήριξη δεν αρκεί στον Κέρκεζ. Πρέπει και ο ίδιος να στηρίξει τον εαυτό του. Και για να συμβεί αυτό, οφείλει να αρχίσει ξανά να λειτουργεί με καθαρό μυαλό και προσανατολισμό.
Αν ασκήσει την αυτοκριτική του με συνέπεια και αυστηρότητα, ο 45χρονος θα διαπιστώσει ότι το αρνητικό σερί πέντε αγώνων δίχως νίκη και τεσσάρων δίχως γκολ φέρει την υπογραφή δικών του επιλογών και παραλείψεων.
Κόντρα στην ΑΕΚ, π.χ., η ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο επιδιώχθηκε με την είσοδο των Ντάφερφελντ (σ.σ. αριθμούσε ολιγόλεπτες συμμετοχές κόντρα σε ΑΠΟΕΛ και Δόξα), Γεωργίου (σ.σ. εκτός κόντρα σε ΑΠΟΕΛ και Δόξα) και Θεμιστοκλέους («βάπτισμα του πυρός» για τον 17χρονο) και με ένα 3-5-2 που στο τελευταίο 20λεπτο στελεχωνόταν από δύο αριστεροπόδαρους φουλ-μπακ (Γεωργίου δεξιά, Έουλερ αριστερά) και σχεδόν νομοτελειακά απέφερε (αντί για το 1-1) το 0-2.
Οι ορθολογικές και προσεγμένες επιλογές συγκαταλέγονται στον σκληρό πυρήνα της προπονητικής ταυτότητας του Κέρκεζ. Όσο πιο γρήγορα επιστρέψει σε αυτές, τόσο καλύτερα θα γίνουν τα πράγματα -και για την ομάδα του και για τον ίδιο.
