Οι απουσίες, η κακιά στιγμή, η διαιτησία. Το 1-1 του ΑΠΟΕΛ με τον Άρη στο ΓΣΠ μπορεί να αποδοθεί σε μία ή περισσότερες από τις προαναφερθείσες αιτίες.
Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι οι συγκεκριμένες τρεις παράμετροι είναι ανεξέλεγκτες. Απουσίες πάντα θα υπάρχουν, όπως και η κακή στιγμή και το ανάποδο ή μη σφύριγμα. Πάνω σε μεταβλητές δεν χτίζεται στέρεο οικοδόμημα.
Όσο κι αν η απώλεια βαθμών από μια πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα στο Top6 είναι οδυνηρή και συνιστά πισωγύρισμα, το αληθινά ωφέλιμο για τους «γαλαζοκίτρινους» είναι να επικεντρωθούν στο δάσος -όχι στο δέντρο.
Η μεγάλη εικόνα σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις τους στο ΓΣΠ αυτή τη σεζόν είναι αυτή που αποτυπώνεται στη βαθμολογία. Έξι νίκες, τέσσερις ισοπαλίες, δύο ήττες. Κοντολογίς, σε κάθε νίκη αντιστοιχεί και μια απώλεια βαθμών.
Μια ματιά στα αποτελέσματα μαρτυρά κάτι ακόμη παραπάνω: για να κερδίσει ο ΑΠΟΕΛ στην έδρα του πρέπει είτε να μη δεχτεί γκολ (ΠΑΕΕΚ 1-0, ΑΕΛ 3-0, Δόξα 2-0, ΑΕΚ 1-0) είτε να σκοράρει τουλάχιστον δύο τέρματα (Εθνικός 2-1, Ομόνοια 4-2).
Η ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή δεν έχει πάρει αποτέλεσμα σε εντός έδρας παιχνίδι που έμεινε «άσφαιρη» (Ολυμπιακός 0-1, Ανόρθωση 0-2), ενώ μετρά τέσσερις ισοπαλίες με το ίδιο σκορ (Πάφος 1-1, Απόλλων 1-1, Άρης 1-1, Άρης 1-1). Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη…
Η ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή συνεπώς έχει (μόνο) τέσσερις ανέπαφες εστίες σε 12 εντός έδρας παιχνίδια, ενώ (μόνο) σε τέσσερα από αυτά έχει σκοράρει άνω του ενός τέρματος. Είναι πρόβλημα αμυντικό; Επιθετικό; Και τα δύο;
Το μόνο σίγουρο είναι πως εξ αιτίας αυτών των επιδόσεων ο ΑΠΟΕΛ «πετά» βαθμούς σε κάθε δεύτερο παιχνίδι του στο ΓΣΠ. Και, ως γνωστόν, με το σύστημα «μία-μία» χαΐρι βλέπεις μόνο στο στρατό.
