Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία και τα στραβοπατήματα των Απόλλωνα, ΑΠΟΕΛ και Άρη είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη δυναμική επιστροφή της ΑΕΚ στην κούρσα για τον τίτλο.
Με νίκη στο «Στέλιος Κυριακίδης» θα ήταν μόνη δεύτερη, με νίκη επί του πρωτοπόρου στην Αρένα την επόμενη αγωνιστική θα ήταν στο -3 από την κορυφή (και με πλεονέκτημα στην ισοβαθμία).
Η ευκαιρία ήταν εκεί, αλλά η ομάδα του Νταβίντ Μπαντία την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη. Ακριβώς όπως και τις ευκαιρίες της στο παιχνίδι με την Πάφο. Το αποτέλεσμα; Τρίτη συναπτή ήττα (για πρώτη φορά στη σεζόν), υποχώρηση στην πέμπτη θέση, απομάκρυνση στο -8 από τον πρωτοπόρο.
Κι όσο είναι αληθές ότι οι Λαρνακείς εξακολουθούν να έχουν πιθανότητες για το νταμπλ, άλλο τόσο αληθές είναι πως εξ ίσου πιθανή είναι και η απώλεια του ευρωπαϊκού εισιτηρίου -τόσο μέσω πρωταθλήματος όσο και μέσω κυπέλλου.
Η πέμπτη «αφλογιστία» στις τελευταίες οκτώ αγωνιστικές δείχνει επιθετικό πρόβλημα. Είτε αφορά έλλειψη δημιουργικότητας είτε έλλειψη αποτελεσματικότητας, η ουσία δεν αλλάζει. Είναι μια κατάσταση που χρήζει αντιμετώπισης και επίλυσης.
Πρόβλημα, ωστόσο, παρατηρείται και στα μετόπισθεν. Στις προαναφερθείσες οκτώ αγωνιστικές οι Λαρνακείς έχουν κρατήσει το μηδέν μόνο στις δύο πρώτες. Εδώ και έξι αγωνιστικές (ΑΠΟΕΛ 0-1, ΑΕΛ 3-1, Ανόρθωση 3-1, ΑΠΟΕΛ 1-2, Άρης 0-2, Πάφος 0-2) η εστία τους παραβιάζεται διαρκώς.
Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, είναι σημαντικό να μη χάνεις. Μετάφραση: όταν δεν μπορείς να σκοράρεις, είναι σημαντικό να μη δέχεσαι γκολ. Όταν αδυνατείς να κρατήσεις το μηδέν, τότε κάθε «αφλογιστία» σου ισοδυναμεί με ήττα.
Στο «Στέλιος Κυριακίδης» η ΑΕΚ πιστώθηκε ίδιο αριθμό τελικών με την Πάφο (9). Η ειδοποιός διαφορά; Οι Λαρνακείς έστειλαν τρεις στον στόχο, οι γηπεδούχοι οκτώ. Περισσότερες τελικές στο στόχο, περισσότερες πιθανότητες για γκολ.
Είναι η στατιστική που πρέπει να αντιστραφεί, προκειμένου να μην πάει στράφι η σεζόν. Η άμμος στην κλεψύδρα λιγόστεψε επικίνδυνα…
