Οι εντυπώσεις είχαν κερδηθεί ήδη από τον α’ γύρο, η αλλαγή στάτους του συλλόγου είχε πιστοποιηθεί με την πρώτη συμμετοχή στο Top6, αν υπήρχε βραβείο για τη μεγαλύτερη πρόοδο και υπέρβαση από τη μια σεζόν στην άλλη θα το είχε ήδη καπαρωμένο.
Η πορεία όμως του Άρη στον α’ όμιλο των πλέι οφ είναι πραγματικά από… άλλο ανέκδοτο. Μια ομάδα που το περασμένο καλοκαίρι ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων και άρχισε (όχι από το μηδέν, αλλά -όπως τονίζουν επανειλημμένα οι ιθύνοντές της) από το… πλην έχει αυτή τη στιγμή την κορυφαία βαθμολογική συγκομιδή στη β’ φάση του πρωταθλήματος!
Η «ελαφρά ταξιαρχία» πραγματοποιεί εμφανίσεις και παίρνει αποτελέσματα που δεν παραπέμπουν σε πρωτοεμφανιζόμενη στη διαδικασία ομάδα που απλώς συλλέγει εμπειρίες για το μέλλον, αλλά σε σύλλογο «μπαρουτοκαπνισμένο» στον πρωταθλητισμό και με ατσάλινες αντοχές στην πίεση που αυτός συνεπάγεται.
Στο 1-1 με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ στην πρεμιέρα των πλέι οφ αρκετοί ανασήκωσαν το φρύδι με απορία, οι εντός έδρας νίκες επί Πάφου και ΑΕΚ επισφράγισαν ότι ο ρόλος του Άρη στον όμιλο δεν θα είναι διακοσμητικός, το 1-1 με τον Απόλλωνα έδειξε ότι οι βλέψεις για Τσάμπιονς Λιγκ είναι δικαιολογημένες και το 1-1 με την Ανόρθωση απλά… τρέλανε κόσμο.
Με αριθμητικό μειονέκτημα σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που ερχόταν με φόρα και την ψυχολογία στον… Θεό μετά τις διαδοχικές νίκες επί του ΑΠΟΕΛ, και πίσω στο σκορ από τα πρώτα λεπτά του δευτέρου μέρους, η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν εγκατέλειψε δευτερόλεπτο την προσπάθεια να παίξει μπάλα, να πετύχει γκολ, να πάρει αποτέλεσμα.
Προφανώς, είχε την τύχη να δει την αντίπαλό της να σπαταλά ελαφρά τη καρδία αρκετά matchball, όμως η ίδια προκάλεσε την τύχη της και, όταν είδε ότι της έκλεινε πονηρά το μάτι, ήταν έτοιμη να αδράξει ακόμη και τη μισή ευκαιρία που της παρουσιάστηκε για να αποφύγει την ήττα.
Αν συνυπολογίσει κάποιος ότι καταφέρνει να διατηρείται σε αυτό το πρωτόγνωρα υψηλό επίπεδο και εντός μεγαλεπήβολων στόχων, μολονότι έχει αλλάξει προπονητή και έχει χάσει (εν μέσω πλέι οφ) δύο από τις πιο ποιοτικές και επιδραστικές για το παιχνίδι της μονάδες (Στεπίνσκι, Μονέ-Πακέ), λογικά και ο πλέον δύσπιστος θα έχει αντιληφθεί ότι το «γίνε Άρης, να γουστάρεις» είναι το σλόγκαν της σεζόν.
