Σ’ ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης η (εντός έδρας) ήττα της ΑΕΚ από τον Εθνικό Άχνας στα ημιτελικά του κυπέλλου θα μπορούσε να εκληφθεί και ως θετικός οιωνός για τον ΑΠΟΕΛ εν όψει της αναμέτρησης με τους Λαρνακείς την ερχόμενη Κυριακή στο ΓΣΠ.
Το εντός έδρας 1-2 από μια ομάδα που δύσκολα θα αποφύγει τον υποβιβασμό είναι μια ισχυρή ένδειξη (ου μην και απόδειξη) ότι οι «κιτρινοπράσινοι» ούτε στα καλύτερά τους ευρίσκονται ούτε σταθερότητα στην απόδοσή τους έχουν.
Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, ωστόσο, το απρόσμενο στραβοπάτημα της ομάδας του Νταβίντ Μπαντία δημιουργεί νέα δεδομένα. Η ΑΕΚ δεν θα πάει στο ΓΣΠ με την ευφορία της νίκης επί της Ανόρθωσης και μιας διαφαινόμενης πρόκρισης στον τελικό του κυπέλλου, αλλά στραπατσαρισμένη, πληγωμένη, θιγμένη στον εγωισμό της. Αφυπνισμένη και κυρίως σε παθιασμένη αναζήτηση αντίδρασης και επανόρθωσης.
Το θέμα για τον ΑΠΟΕΛ, ωστόσο, δεν είναι απλώς ότι θα έχει ν’ αντιμετωπίσει μια ομάδα που πλέον μοιάζει με πληγωμένο (και άρα πιο επικίνδυνο) θηρίο. Το (ηλεκτρο)σοκ της παραίτησης του Άντρου Καραπατάκη κλόνισε συθέμελα το οικοδόμημα των Λαρνακέων και έχει καταστήσει παντελώς απρόβλεπτο το αν και πώς θα αντιδράσουν στο επόμενο παιχνίδι τους.
Θ’ αντιμετωπίσουν παίκτες που θα έχουν κομμένα τα γόνατα στην προοπτική απώλειας του «Μαικήνα» του συλλόγου ή που θα έχουν το μαχαίρι στα δόντια, προκειμένου με μια μεγάλη νίκη να μοιράσουν απαντήσεις και να ωθήσουν σε δεύτερες σκέψεις τον ισχυρό άντρα του συλλόγου;
Όλο το εύρος των σεναρίων μοιάζει πλέον εφικτό. Και ακριβώς αυτό το στοιχείο του απρόβλεπτου είναι που ανεβάζει τον συντελεστή δυσκολίας στην αποστολή του ΑΠΟΕΛ στο κυριακάτικο ντέρμπι.
