Αν η διοργανώτρια αρχή επιθυμούσε και επεδίωκε να πωλήσει στο εξωτερικό τα τηλεοπτικά δικαιώματα του εγχώριου πρωταθλήματος, το τέρμα του Τορνίκε Οκριασβίλι στο ντέρμπι ΑΠΟΕΛ-Απόλλωνας θα ήταν το εξώφυλλο στον φάκελο και το πρώτο πλάνο στο βίντεο με τα χάιλαϊτς.
Η σέντρα ακριβείας, η σωστή τοποθέτηση του σκόρερ, η έμπνευση για το τελείωμα, η (υψηλότατη) τεχνική που απαιτεί η εκτέλεση, η φουλ δύναμη στο σουτ, το σημείο που καταλήγει η μπάλα -όλα συνθέτουν ένα μικρό αριστούργημα.
Ατυχώς για τους «γαλαζοκίτρινους» αυτό το γκολ-ποίημα δεν ήταν αρκετό να τους δώσει έστω έναν πόντο στο «Τσίρειο» και, ακόμη πιο ατυχώς, «απειλεί» να γίνει το καθρέφτισμα μιας ολάκερης σεζόν.
Αφ’ ενός για τον ίδιο τον σκόρερ, ο οποίος αποκτήθηκε μετά βαΐων και κλάδων, ως μια μονάδα που αυξάνει την ποιότητα και μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν είτε εκτός φόρμας είτε εκτός ομάδας (λόγω τραυματισμών).
Αφ’ ετέρου για την ίδια την ομάδα, η οποία με τη δραστηριότητά της στις δύο μεταγραφικές περιόδους (ιδίως τη θερινή) προέβαλε ως Νο1 φαβορί για τον τίτλο, αλλά στη διάρκεια της χρονιάς ελάχιστες φορές έπαιξε ως τέτοιο και κινδυνεύει να μην πιάσει καν τον ελάχιστο στόχο του (βλέπε δεύτερη θέση και έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ).
Οκριασβίλι και ΑΠΟΕΛ είχαν (και έχουν) την ποιότητα για πολύ περισσότερα, έως τώρα όμως το (απ)έδειξαν ελάχιστες φορές -πιθανότατα χωρίς αντίκρισμα. Ακριβώς όπως και το γκολ-«ζωγραφιά» στο ντέρμπι κορυφής.
