Σε απόλυτους αριθμούς ο Άρης έφτασε στη διακοπή του Νοεμβρίου έχοντας βελτιώσει κατά μία θέση το πλασάρισμά του και έχοντας συλλέξει πέντε βαθμούς περισσότερους σε σύγκριση με το αντίστοιχο χρονικό σημείο της περασμένης περιόδου.
Η βελτίωση δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο λόγου χάρη εκείνη της πρωτοπόρου Πάφου, είναι όμως ουσιαστική δεδομένου ότι την αύξηση της ποιότητας στο ρόστερ αντιστάθμισε η απώλεια του στοιχείου αιφνιδιασμού που χαρακτήριζε την «ελαφρά ταξιαρχία» πέρυσι.
Το καλοκαίρι οι ιθύνοντες του συλλόγου δεν μερίμνησαν μόνον για την καλύτερη στελέχωση και προετοιμασία της ομάδας, αλλά και για το χτίσιμο χαρακτήρα. Η διαφορά της ομάδας που διεκδικεί υψηλούς στόχους με αυτήν που τους επιτυγχάνει έγκειται στην αντίδρασή τους στα δύσκολα.
Την περασμένη περίοδο, στις πρώτες 11 αγωνιστικές, ο Άρης μέτρησε τρεις ήττες. Μόνο σε μία περίπτωση νίκησε το αμέσως επόμενο παιχνίδι. Σε όλη τη σεζόν υπέστη οκτώ ήττες, μόνο δύο φορές αντέδρασε με νίκη. Αυτή η αδυναμία του κόστισε ένα σερί πέντε αγωνιστικών άνευ επιτυχίας στην α’ φάση και ένα σερί έξι αγωνιστικών στη β’ φάση.
Στην τρέχουσα περίοδο η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν πανηγύρισε τρεις φορές. Τόσο μετά το 1-2 κόντρα σε Καρμιώτισσα και ΑΕΚ όσο και μετά το 1-1 με την Ομόνοια, η αντίδραση στο επόμενο παιχνίδια ήταν η ίδια: νίκη με τριάρα (3-0 τον Ακρίτα, 3-0 τον Απόλλωνα, 3-1 τη Νέα Σαλαμίνα).
Αυτή η διαφορά φέρνει τη βελτίωση στη βαθμολογική συγκομιδή, αυτή η διαφορά δείχνει τη δουλειά στο χαρακτήρα της ομάδας.
