Μετά τους Σέρχιο Τεχέρα και Αντονίν η Ανόρθωση προχώρησε στην απόκτηση και των Σάμουελ Μραζ και Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο εξαντλώντας το όριο προσθηκών της από το χειμερινό μεταγραφικό παζάρι.
Με ένα «οκτάρι» και τρεις επιθετικούς περιοχής η «Κυρία» φανέρωσε ότι είχε ως πρώτο μέλημα την ενίσχυση του δημιουργικού και παραγωγικού κομματιού στο παιχνίδι της. Αν θα το καταφέρει, θα φανεί μέσα από τα αποτελέσματα και την πορεία της.
Αυτό που καταγράφεται ήδη ως σημαντική διαφοροποίηση και συνεισφορά των νεοφερμένων άσων είναι η (αυξημένη) τακτική ευελιξία και ισορροπία στο ρόστερ. Από τον έναν καθαρόαιμο επιθετικό (Ντέγιαν Ράντονιτς) η Ανόρθωση πήγε στους τρεις, απέκτησε δηλαδή περισσότερες επιλογές, μεγαλύτερο συναγωνισμό και δυνατότητα να παίξει τόσο με έναν όσο και με δύο φορ περιοχής.
Συνάμα απαλλάχθηκε από την ανάγκη να τοποθετεί ως αιχμή του δόρατος τους πλάγιους επιθετικούς της (βλέπε Νινγκά, Χριστοφή, πιο πριν τον Χριστοδουλόπουλο). Ειδικά ο Νινγκά μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται στη φυσική του θέση (αριστερός εξτρέμ) και να καλύψει το κενό του αποχωρήσαντος Ουάρντα.
Όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν το θεωρητικό πλεονέκτημα που αποκόμισε η «Κυρία» από το παζάρι του Ιανουαρίου. Πλέον εναπόκειται στον προπονητή της να τοποθετήσει και να δέσει με τέτοιο τρόπο τα κομμάτια, ώστε και οι εμφανίσεις και τα αποτελέσματα να συνάδουν με το εκτόπισμα του συλλόγου.
