Η κοινή συναινέσει λύση της συνεργασίας με τον Χρίστο Χαραλάμπους κατέστη τόσο φυσιολογική και επιβεβλημένη, ώστε ουδεμία έκπληξη προκάλεσε εντός κι εκτός ΑΕΛ.
Τουναντίον, υπάρχει μια σημαντική μερίδα οπαδών του συλλόγου που θεωρούν πως η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία όφειλε να είχε λάβει χώρα νωρίτερα -το αργότερο μετά την ήττα (με κάτω τα χέρια) από τον Απόλλωνα στο τοπικό ντέρμπι.
Από τις δύο ήττες που ακολούθησαν, αυτή από τον Εθνικό στο Δασάκι ήταν πιο οδυνηρή, διότι το παιχνίδι αυτό υποτίθεται πως θα ήταν το σημείο μεταστροφής, το εφαλτήριο για την επιστροφή στις νίκες και τη βαθμολογική ανάκαμψη.
Η ευκαιρία χάθηκε, μαζί της και πολύτιμος χρόνος, ο οποίος πλέον μετρά αντίστροφα για τους «γαλαζοκίτρινους». Ο νέος προπονητής -όποιος κι αν είναι, όποτε κι αν αναλάβει- θα έχει μπροστά του τρία must-win παιχνίδια.
Κόντρα σε Οθέλλο, Νέα Σαλαμίνα (εκτός) και Καρμιώτισσα η ΑΕΛ οφείλει να πάρει εννέα βαθμούς, προκειμένου να εισέλθει με σχετική άνεση στα διαδοχικά ντέρμπι με ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ (αμφότερα εκτός) και Άρη έως το τέλος του α’ γύρου.
Αν δεν τα καταφέρει, η όποια ψυχολογική ανάταση και ο όποιος ενθουσιασμός από την αλλαγή προπονητή θα έχουν εξαφανιστεί. Και αυτό θα είναι το έλασσον κακό. Το μείζον (θα) είναι η οριστική εμπλοκή της ομάδας στην αδυσώπητη μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού.
