Το σκορ και η νίκη που πήρε στο φινάλε η Ομόνοια, αδικεί την Πάφο που ήταν ανώτερη σε όλη τη διάρκεια του ματς, όμως η Ομόνοια έκανε υπομονή και περίμενε να «χτυπήσει» στο φινάλε για να κλέψει το τρίποντο. Μπορεί ο Γιόβετιτς να μην ευστόχησε από τα 11 βήματα, μέτρησε όμως η εμπειρία του, που με καλά αντανακλαστικά και στην επαναφορά της μπάλας «τρύπησε» τα δίχτυα της εστίας του Ίβουσιτς για το ένα και μοναδικό γκολ της αναμέτρησης.
Ένα σπουδαίο διπλό για την Ομόνοια απ' όλες τις πλευρές: Έσπασε το αήττητο της Πάφου, μίλησε στο φινάλε, μείωσε αποστάσεις και βρήκε ξανά την χαμένη της αυτοπεποίθηση μετά την βαριά ήττα από τη Λέγκια. Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου δεν έθελξε με την εμφάνιση της, όμως τ' ότι κατάφερε σε μία σχετικά κακή αγωνιστική βραδιά για την ίδια να πανηγυρίσει στο τέλος το διπλό, λέει πολλά. Όπως είπε και ο κ. Αναστασίου είναι μία νίκη για να χαρεί και λίγο ο κόσμος, όμως για την ομάδα είναι ένα απλό τρίποντο στο οποίο πρέπει να χτίσει τη βάση για τη συνέχεια.
Ίσως αν η Ομόνοια το πίστευε περισσότερο, ίσως αν έκανε ένα εντελώς διαφορετικό β' ημίχρονο, να μιλούσαμε για άλλο σκορ και για μία πιο εύκολη νίκη. Φάνηκε από το ξεκίνημα ότι ήταν επηρεασμένη από τα συμβάντα των τελευταίων ημερών (ήττα από Λέγκια, αλλαγή προπονητή), όμως αυτά δεν αναιρούν την τεράστια νίκη που πέτυχε στο στάδιο «Στέλιος Κυριακίδης», έστω και με λίγη δόση τύχης.
Υ.Γ Το προβληματικό και ανύπαρκτο β' ημίχρονο αλλά και ο παθητικός ρόλος που είχαν οι πράσινοι, θα πρέπει να προβληματίσει αρκετά ενόψει συνέχειας. Χρειάζεται μπόλικη δουλειά και με το «αιώνιο» να είναι προ των πυλών.
