Δεν κατάφερε ποτέ να το διεκδικήσει, όπως τουλάχιστον ο αντίπαλός του. Μια η κούραση των προηγούμενων ημερών από τη μετάβαση από την Νορβηγία, μια και οι αλλαγές, μια και ο αντίπαλος που ήταν πιο... φρέσκος του δημιούργησαν προβλήματα.
Κατάφερε όμως να επιστρέψει στο παιχνίδι και να το διεκδικήσει. Να εκμηδενίσει τις επιθετικές προσπάθειες του Άρη στην επανάληψη γιατί η αλήθεια να λέγεται, επ' ουδενί δεν κινδύνευσε ο Μπέλετς. Από την πλευρά του, ό,τι έφτιαξε δεν πήγε προς την εστία με αποτέλεσμα να μείνει με άδεια χέρια, διότι στην μοναδική φορά που... πιάστηκε στον ύπνο, η εστία του παραβιάστηκε.
Και αυτό το αποτέλεσμα ήρθε να συνδυαστεί με τις πρώτες απώλειες της πρωτοπόρου στην έδρα της. Χωρίς ουσιαστικά να τις εκμεταλλευτεί και να διατηρήσει την δική του δυναμική. Όπως ούτε με την Πάφο, ούτε και με τον Άρη, είχε βαθμολογικό όφελος. Ούτε να... διατηρήσει τις αποστάσεις από τις δύο πρώτες θέσεις που βρίσκονται στα μεταξύ τους παιχνίδια κατάφερε και αυτό προβληματίζει.
Όπως προβληματίζει και το γεγονός πως αυτές οι δύο ήττες ήρθαν στο ίδιο κομβικό σημείο (βλ. 88' και 89'). Εν κατακλείδι, ο απολογισμός είναι αυτός που κάνει τους πάντες στον Αρχάγγελο να... «χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο», διότι με τις δύο αυτές εμφανίσεις που έκανε η ομάδα του Χιμένεθ, δεν άξιζε να έχει... 0 (!) πριν το ντέρμπι απέναντι στην Ομόνοια...
