Πέρσι τέτοια εποχή η Ομόνοια βίωνε ίσως τη χείριστη εποχή της. Πέρσι στην 11η αγωνιστική ήταν πρακτικά και βαθμολογικά ομάδα για 2ο γκρουπ. Ένα χρόνο μετά η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Θα πει κάποιος είναι αντικειμενική η σύγκριση με το χείριστο; Όχι, αλλά η διαφορά είναι χαώδης.
Έχει 8 (22 με 13) βαθμούς περισσότερους, αλλά νάταν μόνο αυτό; Έχει πλάνο, ουσία, ποιότητα, ξέρει να διασφαλίζει την εστία της. Είναι σε βαγόνι τετράδας (μίνιμουμ στόχος), δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν. Αήττητη στα ντέρμπι με 9 βαθμούς (δικαιούταν και κάτι παραπάνω). Δεν έχασε στο "αιώνιο" πρώτου γύρου μετά από χρόνια, είναι και αυτό ένα λιθάρι στην.... αναστύλωση.
Τέλος, κέρδισε δύο πολύ μεγάλα πράγματα. Την εμπιστοσύνη του κόσμου της, αλλά και τον σεβασμό των αντιπάλων. Τον είχε και πέρσι και πρόπερσι κτλ, αλλά λόγω ιστορίας και όχι λόγω αγωνιστικής ισχύος. Είναι τεράστια η διαφορά.
Το θέμα είναι όμως η συνέχεια και η περαιτέρω βελτίωση. Για να μείνει ψηλά και να βλέπει ψηλότερα. Για να μην μπούμε σε αναλύσεις και επιλογές ρόστερ, λέμε πως θέλει τουλάχιστον δύο γερές προσθήκες.
