Ο «μαύρος Φεβρουάριος» του Απόλλωνα συνεχίστηκε -σε επίπεδο πρωταθλήματος- και το περασμένο Σάββατο στο ΓΣΠ. Στο γήπεδο, όπου πανηγύρισε την τελευταία από τις δέκα συναπτές νίκες του σε όλες τις διοργανώσεις, ο λεμεσιανός σύλλογος υπέστη την τέταρτη ήττα του σε ισάριθμα παιχνίδια μέσα στο δεύτερο μήνα του 2020.
Αυτή τη φορά η ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή «προδόθηκε» από τον (σοβαρό) τραυματισμό του Ζοέλ Μαλ που την υποχρέωσε να οπισθοχωρήσει για να (προσπαθήσει να) εκμηδενίσει τις απειλές για την εστία του.
Στο τέλος το κοντέρ έγραψε τέσσερα τέρματα, τα οποία «εκτόξευσαν» το παθητικό του συλλόγου στα 26 γκολ έπειτα από 20 αγωνιστικές. Πρόκειται για μια αρνητική επίδοση που ο Απόλλωνας δεν είχε ούτε καν την περίοδο 2011/12, όταν είχε γνωρίσει ξανά τέσσερις διαδοχικές ήττες στην α’ φάση του πρωταθλήματος (Ομόνοια 2-5, Αλκή* 1-2, Άρης 1-2, ΑΕΛ* 1-3).
Για την ακρίβεια, χειρότερο παθητικό από το νυν οι «κυανόλευκοι» της Λεμεσού είχαν τη σεζόν 2010/11, όταν έπειτα από 20 αγωνιστικές είχαν δεχτεί 29 γκολ. Κατά σύμπτωση (;) και τότε ήταν πλασαρισμένοι στην τέταρτη θέση, ενώ ολοκλήρωσαν τη χρονιά πέμπτοι.
Σε όλες τις ενδιάμεσες σεζόν ο Απόλλωνας είχε δεχτεί λιγότερα γκολ από τα 26 στην τρέχουσα περίοδο και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι και πρόπερσι οι αντίστοιχες επιδόσεις του ήταν 14 και 11 γκολ. Μέσα σε 20 αγωνιστικές την περίοδο 2019/20 δέχτηκε δηλαδή περισσότερα γκολ απ’ όσα είχε δεχτεί αθροιστικά την περασμένη διετία στο αντίστοιχο χρονικό σημείο…
Όσες εξηγήσεις (πειστικές ή μη, αυτό επί του παρόντος έχει δευτερεύουσα σημασία) κι αν μπορούν να δοθούν, η ουσία παραμένει πως η εν λόγω ανοιχτή πληγή πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν. Αρχής γενομένης από το αποψινό παιχνίδι με τη Δόξα.
