Η Α’ φάση του πρωταθλήματος ολοκληρώθηκε με τον χειρότερο τρόπο για την Ανόρθωση. Η απώλεια του εντός έδρας αήττητου συνδυάστηκε με την υποχώρηση από την πρώτη θέση της βαθμολογίας.
Απέναντι στην ΑΕΚ η «Κυρία» δέχτηκε δύο τέρματα από στατικές φάσεις, η αποτελεσματικότητα στις οποίες είναι σήμα-κατατεθέν των ομάδων του Τιμούρ Κετσπάγια. Το γεγονός πως «προδόθηκε» από αυτό που αποτελεί μεγάλη δύναμή της επηρέασε εμφανώς την ομάδα που ουσιαστικά ουδέποτε βρήκε τα πατήματά της απέναντι σε έναν τακτικά καλά οργανωμένο αντίπαλο.
Ωστόσο, όπως ορίζει και η λαϊκή ρήση, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Η ταυτόχρονη απώλεια του εντός έδρας αήττητου και της πρωτιάς προσγείωσαν την Ανόρθωση στη σκληρή πραγματικότητα (αυτήν των μετρίων εμφανίσεων εδώ και σχεδόν ένα δίμηνο), συνάμα όμως της αφαίρεσαν και μεγάλο μέρος της πίεσης να θεωρείται σχεδόν καθολικά το Νο1 φαβορί για τον τίτλο.
Πλέον άπαντες αναγνωρίζουν ότι όλες οι ομάδες στην πρώτη εξάδα έχουν τις πιθανότητές τους και η «Κυρία» μπορεί πλέον με περισσότερη ηρεμία να διορθώσει τα κακώς κείμενα στο παιχνίδι της. Και στο πλαίσιο αυτό η πρεμιέρα των πλέι οφ κρίνεται ιδανική, αφού της προσφέρει μεμιάς στο πιάτο την ευκαιρία να επανορθώσει και να ανακάμψει.
Απέναντι στον αντίπαλο που την «πλήγωσε», η ομάδα του Τιμούρ Κετσπάγια έχει -με θιγμένο εγωισμό- τη δυνατότητα να «πάρει το αίμα της πίσω», να αποκαταστήσει τη διαφορά της από τους Λαρνακείς και να στείλει το μήνυμα ότι η περίοδος κάμψης ανήκει στο παρελθόν. Αν μάλιστα συντρέξει και το αποτέλεσμα στο ντέρμπι ΑΕΛ-Ομόνοια, είναι πιθανό να επιστρέψει και στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.
