Όποιος δεν παρακολούθησε το παιχνίδι με την Πάφο, ενδεχομένως να σταθεί στα υπέροχα γκολ-φάουλ των Πόποβιτς και Χριστοδουλόπουλου ή στην ποδοσφαιρική οξυδέρκεια του Σλοβένου στη φάση που έφερε (δια ποδός Χαμπαρτζουμιάν) το 2-1.
Το τελικό σκορ (3-1) προϋποθέτει γενναίες δόσεις… αυτοκτονίας εκ μέρους της «Κυρίας», προκειμένου να μη δώσει πρόκριση στα προημιτελικά στο δεύτερο παιχνίδι, στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» και ο Τιμούρ Κετσπάγια έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένος από την αντίδραση της ομάδας του στο προβάδισμα της Πάφου.
Προφανώς είναι πρέποντες οι έπαινοι για την ανατροπή, προφανώς όμως και ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για την εξέλιξη και τελική έκβαση του αγώνα, αν ο σύλλογος της Αμμοχώστου δεν αγωνιζόταν με αριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές του δευτέρου μέρους.
Και ακριβώς γι’ αυτό ένα μερίδιο της επιτυχίας οφείλει να πιστωθεί και στον Σόμα Νόβοτνι. Ο Ούγγρος επιθετικός πέρασε ένα πρώτο ημίχρονο πρακτικά… αποκομμένος από τους συμπαίκτες του και ως απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα.
Ήταν όμως εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε. Στο 47’ έβαλε την πίεση στον Μπάιριτς, «οσμίστηκε» την ευκαιρία, έκλεψε την μπάλα και υποχρέωσε τον Ρούντκο να τον ανατρέψει δεχόμενος την κόκκινη κάρτα.
Ήταν η φάση και το σημείο που ανέτρεψαν όλα τα δεδομένα και ανέστρεψαν τη ροή του αγώνα. Ναι, ο Νόβοτνι δεν σκόραρε. Αλλά ποιος θα (του) αρνηθεί πως με την κερδισμένη αποβολή δεν ήταν καθοριστικός για την επικράτηση της ομάδας του;
