Ο δεύτερος προημιτελικός κυπέλλου κόντρα στην Ομόνοια ήταν το δέκατο παιχνίδι του με τη φανέλα της ΑΕΛ. Από την πρεμιέρα του -σχεδόν δύο μήνες πίσω (18/2), σ’ ένα άλλο 0-0 (σ.σ. το εντός έδρας με την ΠΑΕΕΚ για τη 16η αγωνιστική)- το κοντέρ γράφει πλέον αισίως 540 λεπτά.
Και στη διάρκειά τους ο Χριστόφορος Φραντζής έχει προλάβει αφ’ ενός να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο κέρδος του λεμεσιανού συλλόγου σε μια σεζόν που έλαβε πρόωρο όσο και άδοξο τέλος το βράδυ της Τετάρτης στο ΓΣΠ, αφ’ ετέρου να βγάλει ασπροπρόσωπο τον Σάββα Παντελίδη, ο οποίος τον ανακάλυψε, τον πίστεψε και τον εμπιστεύτηκε -ακόμη και στα πιο δύσκολα κι απαιτητικά παιχνίδια.
Η συμπερίληψή του στο αρχικό σχήμα -παρά την παρουσία του Σλόμπονταν Μεντόγεβιτς σε αυτό- στον «αγώνα δίχως αύριο» με το «τριφύλλι» ήταν η επιβράβευση των μέχρι στιγμής πεπραγμένων του και, πιθανότατα, η επιβεβαίωση ότι δεν (υπο)λογίζεται ως ένας ελπιδοφόρος «πρωτάρης», αλλά ως κομμάτι του βασικού κορμού -και δη με προοπτική ανάληψης στο βραχυπρόθεσμο μέλλον πρωταγωνιστικού ρόλου.
Στις δέκα συμμετοχές του ο 21χρονος άρπαξε κάθε ευκαιρία που του παρουσιάστηκε κι έδωσε λύσεις όπου του ζητήθηκε. Αριστερός μπακ (κόντρα σε ΑΕΚ και Απόλλωνα), δεξιός μπακ (με ΠΑΕΕΚ) ή φουλ μπακ (με Εθνικό), αμυντικός μέσος (απέναντι σε Ολυμπιακό, Δόξα και Ομόνοια) ο διεθνής με την Ελπίδων άσος έδωσε δείγματα γραφής του ταλέντου και της εργατικότητάς του.
Περισσότερο από τις αντοχές, τα τρεξίματα, τις κερδισμένες μονομαχίες και τις καλύψεις που προσφέρει στους συμπαίκτες του ξεχωρίζει το απλό και μυαλωμένο παιχνίδι του. Σωστές τοποθετήσεις, περιορισμός του ρίσκου, «διάβασμα» του αντιπάλου, ψυχραιμία και απουσία φόβου συνθέτουν το αγωνιστικό του προφίλ.
Είναι αυτό που του επιτρέπει να περιορίζει τα αναπόφευκτα (λόγω ηλικίας και απειρίας) λάθη, τα οποία ωστόσο φροντίζει να μην επαναλαμβάνει -κάτι που τυγχάνει αναγνώρισης από τον προπονητή του.
Στο παιχνίδι της Τετάρτης (14/4) ήταν από κοινού με τον Μέγερι ό,τι καλύτερο είχε να αντιπαρατάξει η ΑΕΛ στον επιθετικό οίστρο, την πίεση και την κυριαρχία της Ομόνοιας μέχρι το 60ό λεπτό. Με την απόδοσή του πήρε το ζεστό χειροκρότημα των φίλων της ομάδας του στο τέλος της αναμέτρησης, καθώς και πλειάδα εγκωμιαστικών σχολίων.
Στο ΓΣΠ οι «γαλαζοκίτρινοι» απώλεσαν τη μοναδική σανίδα σωτηρίας της σεζόν. Στο πρόσωπο του Φραντζή όμως κέρδισαν έναν -γαλουχημένο στις ακαδημίες τους- παίκτη δεκαετίας (τουλάχιστον) και μια εξαιρετικά ευοίωνη προοπτική για το μέλλον.
