Η αλήθεια, είχαν μαζευτεί πολλά…
Ο χαμένος τελικός κυπέλλου, ο αποκλεισμός στο Κόνφερενς Λιγκ, η τριάρα στο αντίστοιχο παιχνίδι στο «Στέλιος Κυριακίδης».
Η Ομόνοια αποφάσισε να τραβήξει σε όλα μια κόκκινη γραμμή και με την καλύτερη εμφάνισή της στη β’ φάση του πρωταθλήματος κονιορτοποίησε την (επίδοξη και εν αναμονή πρωταθλήτρια) Πάφο με 3-0.
Ούτε ο τραυματισμός (πριν βγει το πρώτο λεπτό!) και η αναγκαστική αντικατάσταση του Παναγιώτου δεν επηρέασαν τους παίκτες του Γιάννη Αναστασίου, οι οποίοι ανέδειξαν όλες τις αδυναμίες και αρρυθμίες της αντιπάλου τους, έδειξαν από νωρίς «ποιος είναι το αφεντικό» και σχεδόν εκμηδένισαν τις απειλές για την εστία του Φαμπιάνο.
Τα κέρδη; Πολυάριθμα. Ο Γιάννης Αναστασίου πιστώνεται πως σχεδίασε και διαχειρίστηκε σωστά το ντέρμπι με την πρωτοπόρο, οι παίκτες απέδειξαν (και άντλησαν αυτοπεποίθηση από αυτό) ότι μπορούν να έχουν διάρκεια στην υψηλή απόδοση ακόμη και απέναντι στην καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος.
Η πρόωρη στέψη της Πάφου απετράπη, η απόσταση των «πρασίνων» από την τρίτη θέση μειώθηκε στον πόντο (αυξάνοντας την πίεση στην ΑΕΚ), το ηθικό όλων εν όψει του πρώτου ημιτελικού κυπέλλου χτύπησε… κόκκινο.
Η αποψινή παράσταση στο ΓΣΠ μπορεί να αποδειχθεί σημείο μεταστροφής στη σεζόν για την Ομόνοια, μια επανεκκίνηση ακριβώς πριν την είσοδο στην πιο καθοριστική φάση της, αυτή που θα κρίνει την έξοδο στην Ευρώπη και την κατάκτηση του κυπέλλου.
Ό,τι έδειξε στο αποψινό παιχνίδι το «τριφύλλι» είναι υλικό ονείρων. Ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας και των παικτών είναι αυτά τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και όχι (όπως ήδη αρκετές φορές στη σεζόν)… εφιάλτες.
