- Κινείται για τον Αλεξίου της Ίντερ ο Ολυμπιακός
- «Ακούει προτάσεις για Πινέδα, ρίχνει στα μισά τις απαιτήσεις της η ΑΕΚ»
Το τέλος του Ματίας Αλμέιδα μετά από μια τριετία στον κιτρινόμαυρο πάγκο, είναι γεγονός. Και όταν η… σκόνη της απογοήτευσης, της πίκρας και ενδεχομένως του θυμού κάτσει, τότε θα μπορεί να γίνει ένας απολογισμός με περισσότερο καθαρό μυαλό. Απο όλους...
Προσωπικά, κάνοντας ένα flash back, γυρισα πίσω στον Μάιο του 22. Τότε, που ο Πελάδο, υπέγραφε και ανακοινωνόταν μπροστά στο τερέν της Αγιά Σοφιάς. Που ήταν ακόμα χωμάτινο. Αν τότε, μου τίθονταν το ερώτημα, ότι: τον πρώτο χρόνο θα κατακτούσε -έχοντας παραλάβει καμμένη γη- νταμπλ και θα ακολουθούσαν δύο χρονιές μακριά από τίτλους, με την τελευταία να είναι καταστροφική, προσωπικά θα το… αγόραζα. Ασφαλώς, στην εξίσωση της κουβέντας, θα μπορούσαν να μπουν παρά πολλές προεκτάσεις. Πάρα πολλές απόψεις και διαφορετικές φωνές. Που μπορεί ενδεχομένως να έκριναν πως ο Ματίας Αλμέιδα πέτυχε… αποτυγχάνοντας να οδηγήσει την ομάδα στο δρόμο της εξέλιξης χτίζοντας πάνω στην επιτυχία του πρώτου χρόνου -οποία ξεκάθαρα του πιστώνεται στον απόλυτο βαθμό- θα ήταν αποδεκτό και σεβαστό.
Αυτό που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, είναι οι ανοησίες που ακούμε δεξιά και αριστερά περί επιτυχίας λόγω… τάιμινγκ, λόγω γηπέδου, λόγω Μελισσανίδη από κάποιους που θέλουν εκδικητικά να μειώσουν το επίτευμα του πρώτου χρόνου. Το χειρότερο βέβαια, είναι πως ειπώνονται από μέλη, που το έζησαν από μέσα. Είδαν, ένιωσαν, συμμετείχαν σε όλο αυτό. Το πως δηλαδή, αυτό το γκρουπ χτίστηκε λιθαράκι-λιθαράκι για να παλεύει για κάθε μπάλα σε κάθε… προπόνηση.
Το πως ο Ματίας Αλμέιδα παρέλαβε καμμένη γη και μια ομάδα… looser και το πως αποτίναξε αυτή την μιζέρια. Το πως, μετέτρεψε την ΑΕΚ σε ένα ατσάλινο σύνολο, με πνεύμα και αυτοπεποίθηση νικητή, που κατάπινε για 1,5 περίπου χρόνο (ίσως και λίγο παραπάνω) όποιον έβρισκε μπροστά της. Όλο αυτό, είναι 100% δικό του δημιούργημα.
Δεν κάνω την… αγιογραφία του Αλμέιδα, αλλά δεν μπορώ να ακούω και ανόητες απόψεις για να μειώσουν την επιτυχία του Αργεντινού ιδίως τον πρώτο χρόνο. Πάμε παρακάτω. Επιτυχημένος ή αποτυχημένος; Προσωπικά για’ μένα η απάντηση είναι αυτονόητη. Ότι και να συνέβη φέτος όπου υπήρξε πλήρη αποτυχία και μια πρωτόγνωρη στα χρονικά κατάρρευση, ότι και να συνέβη πέρυσι με την αυτοκτονία της απώλειας του τίτλου, ο Αλμέιδα θα μείνει στην ιστορία ως αυτός που έφερε ξανά νταμπλ μετά από 45 χρόνια. Αυτό αρκεί. Ασφαλώς, ακολούθησαν πάρα πολλά λάθη τα οποία έφεραν καταστροφικά αποτελέσματα. Λάθη τα οποία, άλλα του χρεώνονται και δικαιολογημένα και άλλα, για τα οποία δεν έχει ευθύνη.
Στο πρώτο σκέλος, αν επικεντρωθούμε στην φετινή σεζόν, είναι σαφές πως έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για το αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη που ήταν η… αρχή του κακού και της καθίζησης. Αγωνιστικής και πνευματικής. Ο Αλμέιδα ενώ είχε δεχτεί τέσσερα γκολ από τον Ολυμπιακό στο ίδιο γηπεδο, επέλεξε να μην προσαρμοστεί στις απαιτήσεις, παρέταξε ένα σχήμα που δεν μπορούσε να ματσάρει τον αντίπαλο και το 6-0 του Κυπέλλου ήρθε με σχεδόν καρμπόν τρόπο να κλονίσει συθέμελα την ομάδα, την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του και να ισοπεδώσει το γκρουπ ψυχολογικά.
Θα μου πείτε, μπορεί ένα ματς να καθορίσει σε τέτοιο μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις; Όπως αποδείχτηκε, ναι μπορεί. Η ΑΕΚ δεν μπόρεσε ποτέ από εκεί και πέρα να σηκώσει κεφάλι, η ζημιά ήταν ανεπανόρθωτη και ο Ματίας Αλμέιδα, όπως πιστώνεται την επιτυχία του πρώτου χρόνου, πιστώνεται και την παταγώδη φετινή αποτυχία, με την σεζόν να ολοκληρώνεται με αυτό το ντροπιαστικό μηδέν στα έξι στα πλέι-οφ. Για το οποίο μην ξεχάσω, δεν ευθύνεται μόνον αυτός. Αλλά και οι ποδοσφαιριστές, που στο σύνολο τους -αν εξαιρέσω τον Μάνταλο που συγκλόνισε- έδειξαν πέραν από κακή αγωνιστική εικόνα και κάκιστη νοοτροπία. Και αυτό είναι το χειρότερο.
Σε όλο αυτό το διάστημα της τελικής ευθείας λοιπόν, ήταν φανερό, πως όσο οδηγούμασταν στο φινάλε, το πράγμα δεν μπορούσε να γυρίσει. Ο Ματίας Αλμείδα, είχε αποτύχει στη διαχείρηση και μαζί, είχε χαθεί αυτή η σύνδεση με το γκρουπ. Είχε χαθεί αυτή η λύσσα του πρώτου χρόνου, αυτή η αυτοπεποίθηση. Είχαν εκμηδενιστεί τα πάντα. Με μια ΑΕΚ εθισμένη στην ήττα, χωρίς σφιγμό, σχεδόν στο σημείο μηδέν, από εκεί που την παρέλαβε πριν τρία χρόνια.
Ο κύκλος του Πελάδο έκλεισε με άσχημο τρόπο. Η ιστορία έγραψε όμως. Τα θετικά και τα αρνητικά. Που όλοι μας, μπορούμε να τα βάλουμε στη ζυγαριά και να κρίνουμε. Η ΑΕΚ πλέον, πάει στην επόμενη ημέρα και καλείται να βρει τη διαδοχή κατάσταση προκειμένου να κάνει ένα restart. Παρόμοιο με αυτό του 2022. Δεν θα είναι εύκολο. Το σημαντικό είναι πως ο Χαβιέρ Ριμπάλτα μοιάζει απόλυτα προετοιμασμένος σε όλα τα επίπεδα. Και έτοιμος να ανταπεξέλθει στις μεγάλες ανάγκες που είναι μπροστά.
Πηγή: sdna.gr
